Park Krajobrazowy Łuk Mużakowa (niem. Muskauer Faltenbogen) - park krajobrazowy w województwie lubuskim, założony w celu ochrony szczególnego tworu geologicznego - moreny czołowej powstałej podczas zlodowacenia środkowopolskiego (Odry).
Morena ma kształt podkowy o długości 40 km i szerokości 3-5 km (krańce oparte Tuplice i Klein Kölzig w Niemczech. Przez środek łuku płynie Nysa Łużycka. Na terenie parku występują deniwelacje rzędu ok. 100 m. Najwyższym punktem po stronie polskiej jest bezimienne wzgórze k. Żarek Wielkich 178,8 m n.p.m. i drugie, k. Nowych Czapli 182,8 m n.p.m.
Obszar parku był w przeszłości terenem silnej działalności człowieka. Jej efektem są liczne jeziorka pochodzenia antropogenicznego oraz pozostałości po eksploatacji węgla kamiennego.
Łuk Mużakowa jest uważany za jedyną na Ziemi morenę czołową widoczną z kosmosu.
Podstawa prawna
Rozporządzenie Nr 20 Wojewody Lubuskiego z dnia 27 września 2001 r. w sprawie utworzenia Parku Krajobrazowego o nazwie „Łuk Mużakowa”. / Dz. Urz. Województwa Lubuskiego Nr 96, poz. 689/.
Położenie geograficzne i administracyjne
- Szerokość x = 51 st. 45 min. 00 sek.
- Długość y = 14 st. 46 min. 00 sek.
Położenie na mapie Polski
Park Krajobrazowy Łuk Mużakowa
Park krajobrazowy położony jest na terenie powiatu żarskiego w:
- gmina Brody
- gmina Tuplice
- gmina Trzebiel
- gmina Łęknica
- gmina Przewóz
Powierzchnia z wyszczególnieniem form własności
- powierzchnia parku ogółem - 18.200,00 ha w tym:
-
- gm. Brody - 600,00 ha - 3,30%
- gm. Tuplice - 2.991,00 ha - 16,43%
- gm. Trzebiel - 11.650,00 ha - 64,01%
- gm. Łęknica - 1.188,00 ha - 6,53%
- gm. Przewóz - 1.771,00 ha - 9,73%
Park nie posiada otuliny.
Opis obiektu poddanego pod ochronę
Park obejmuje tereny położone w południowej części województwa lubuskiego, w strefie pogranicza z Niemcami o cennych wartościach przyrodniczych, historycznych i kulturowych. Obszar Parku pokrywa się z zasięgiem Łuku Mużakowskiego, formy geologicznej, znanej też jako Łużycki Wał Graniczny. Łuk ten ma kształt podkowy otwartej ku północy, o dł. ok. 40 km i szerokości 3-4 km . Nysa Łużycka dzieli Łuk na dwie części w jednym z piękniejszych parków przypałacowych w Europie w m. Łęknica.
Na obszarze Parku występuje znaczna ilość stawów w wyrobiskach po odkrywkowej eksploatacji węgla brunatnego oraz pożwirowych. Historycznie omawiany teren leży na pograniczu Górnych i Dolnych Łużyc.