Mazowiecki Park Krajobrazowy - Utworzony w 1986/87 roku, obejmuje południowo-wschodnią część Warszawy (Wawer, Wesoła), Józefów, Otwock, Karczew, oraz gminy: Wiązowna, Celestynów, Osieck, Sobienie-Jeziory, Kołbiel, Pilawa. Powierzchnia parku wynosi 14 370 hektarów, dodatkowo w strefie ochronnej parku znalazł się obszar 7 823 ha.
Wspólnie z Kampinoskim Parkiem Narodowym i Chojnowskim Parkiem Krajobrazowym tworzy system Zielonego Pierścienia Warszawy.
W 2001 roku otrzymał imię Czesława Łaszka wieloletniego wojewódzkiego konserwatora przyrody, od lat związanego z Parkiem.
Położenie geograficzne
Park obejmuje swoim zasięgiem lesiste pasmo ciągnące się równolegle do doliny Wisły, położone częściowo w Kotlinie Warszawskiej i częściowo na Wysoczyźnie Siedleckiej. Pasmo te jest pozostałością po znajdującej się tu jeszcze w XVIII wieku Puszczy Osieckiej. W granicach parku znajduje się fragment rzeki Świder i rzeki Mienia.
Zbiorowiska roślinne
Ponad 70% powierzchni parku zajmują lasy, przede wszystkim lasy iglaste z niemal wszystkimi typami borów. Dominującym zespołem leśnym jest bór świeży, często występuje tu też bór wilgotny, porastający obniżenia między wydmami. Na terenie parku zachowały się również torfowiska wszystkich typów, m.in. rozległe "Bagno Całowanie" oraz inne zepoły charakterystyczne dla obszarów podmokłych, takie jak olsy czy łęgi.
Flora
Wśród drzew dominującym gatunkiem jest Sosna zwyczajna. Na terenach bagiennych występuje w postaci karłowatej. Wśród drzew liściastych częste są: brzoza, olsza i dąb. Reliktem jest rosnąca na Bagnie Całowanie brzoza niska.
W borach występuje wiele rzadkich, często chronionych roślin takich jak rosiczka okrągłolistna, pośrednia i długolistna, bagno zwyczajne, modrzewnica, mącznica lekarska i lilia złotogłów. W runie olsów spotkać można kaczyńca złotego i psiankę słodkogórz. W sporadycznie występujących lasach grądowych runo tworzą: zawilec gajowy, pszeniec, perłówka zwisła, turówka wonna oraz podkolan biały. Ciekawostką botaniczną jest występujący tu niewielki krzew wawrzynek wilczełyko. Na łąkach spotkać można charakterystyczne dla tego obszaru zioła: krwawnicę, babkę lancetowatą, firletkę poszarpaną, rzeżuchę łąkową, gnidosza królewskiego oraz bardzo rzadkie storczykowate.
Fauna
Ssaki
Największym ssakiem występującym na terenie parku jest łoś, którego liczebność stale wzrasta. Sporadycznie pojawiają się osobniki jelenia. Ponadto można spotkać również dzika, sarnę, borsuka, lisa, łasicę, kunę, bobry i wydrę. Najliczniejsze są ssaki z rzędu owadożernych reprezentowane przez jeża, ryjówkę aksamitną i kreta. Rząd gryzoni reprezentuje rzadka popielica.
Ptaki
Na terenie parku żyje wiele gatunków ptaków, wśród których są gatunki zagrożone wyginięciem w skali światowej. Do najbardziej zagrożonych gatunków należą: derkacz, kania ruda, bielik, nur czarnoszyi, siewka złota, brodziec leśny, błotniak zbożowy, kropiatka i kulik wielki. W 2000 roku podjęto próbę reintrodukcji sokoła wędrownego.
Gady
Jeszcze w latach 80. na terenie parku występował żółw błotny, obecnie trwają prace nad jego reintrodukcją. Dość częste są inne gatunki gadów, takie jak jaszczurka zwinka, jaszczurka żyworodna, padalec, zaskroniec i żmija zygzakowata.
Płazy
W parku tę gromadę reprezentują przede wszystkim żaby i ropuchy, a także traszka zwyczajna.
Inne kręgowce
Na uwagę zasługują występujące w Świdrze dwa gatunki minoga: strumieniowy i rzeczny.
Rezerwaty
Na terenie Parku utworzono rezerwaty przyrody:
1. Las im. Jana III Sobieskiego - rezerwat leśny, leży w dzielnicy Warszawa - Wawer
2. Świder - rezerwat krajobrazowy, leży na obszarach gmin Otwock, Wiązowna i Kołbiel
3. Pogorzelski Mszar - rezerwat torfowiskowy, leży w mieście Otwock
4. Na Torfach - rezerwat faunistyczny, leży w gminie Karczew
5. Celestynowski Grąd - rezerwat leśny, leży w gminie Celestynów
6. Bocianowskie Bagno - rezerwat leśno-torfowiskowy, leży w gminie Celestynów
7. Żurawinowe Bagno - rezerwat torfowiskowy, leży w gminie Celstynów
8. Czarci Dół - rezerwat torfowiskowy, leży w gminie Celestynów
9. Szerokie Bagno - rezerwat torfowiskowy, leży w gminie Osieck
Pomniki przyrody
Na terenie Parku znajduje się ponad 60 pomników przyrody, z czego większość stanowią pojedyncze drzewa: dęby, sosny, klony, lipy. Największym i najstarszym pomnikiem jest lipa drobnolistna o obwodzie 6,8 m, rosnąca nad strugą Majdan w gminie Celestynów. Na uwagę zasługuje też pomnikowa aleja w miejscowości Zamajdan-Olszyny.