Aleksandretta obrożna (Psittacula krameri) - średni ptak z rodziny papugowatych, zamieszkujący środkową Afrykę i Półwysep Indyjski z Cejlonem. Introdukowany w Ameryce Północnej, na Bliskim i Dalekim Wschodzie, w Anglii, Holandii, Belgii i Niemczech.
Charakterystyka
- Wygląd zewnętrzny
- Dzikie ubarwienie - upierzenie zielone, u samców w wieku trzech lat pojawia się czarna obroża z niewielkimi fragmentami czerwonego. Czerwony dziób. Skrzydła ciemnozielone, od spodu czarne, lub ciemnoniebieskie. Ogon długi, u odmiany krótkosternej krótszy, koloru zielonego, u samców może być widać niebieski nalot. Młode mają czarne oczy, u dorosłych osobników pojawia się jasna tęczówka.
W niewoli wyhodowano wiele odmian kolorystycznych. Zwanych potocznie mutacjami, takie jak lutino, stalowa czy niebieska.
lutino - dzięki całkowitej redukcji melaniny ptak uzyskuje upierzenie czysto żółte, obroża jest czerwona. Ptak ma czerwone oczy.
Jest też dostępna kombinacja mutacji niebieskiej i lutino, zwana potocznie albino: ptak dzięki całkowitej redukcji melaniny i psittaciny uzyskuje czysto białe upierzenie i czerwone oczy.
- Rozmiary
- dł. ciała: ok. 40-50 cm, w tym ogon ok. 25 cm
- Waga
- ok. 150-170 g
- Zachowanie
- Poza sezonem lęgowym żyje w dużych stadach, często liczących ponad tysiąc ptaków. Nocują w koronach drzew.
- Pożywienie
- Na wolności - głównie orzechy, nasiona i owoce. W niewoli duża różnorodność pożywienia. Podstawą pożywienia jest mieszanka ziaren. Podaje się wszystkie dostępne owoce i warzywa, oprócz awokado i rabarbaru. Papugi te jedzą także chwasty, zieleniny i kwiaty. Jako źródło białka podaje się jajko na twardo, ze skorupką, pokruszone, jogurt naturalny bez cukru, albo twarożek. Węglowodany w postaci gotowanego ryżu i makaronu. Jako źródło wapnia - sepia.
Środowisko
Lasy i zadrzewienia do wysokości 1600 m n.p.m., a także tereny otwarte - sady, ogrody, pola.
Lęgi
- Zachowania godowe
- W sezonie lęgowym ptaki oddzielają się od stada i przystępują do skomplikowanego rytuału zalotów: samiec pyszni się, stuka dziobem o podłoże, układa skrzydła w charakterystycznie wyglądający sposób, przypominający literę V, wydaje odgłosy godowe i karmi samicę, która świergocze i miga tęczówkami.
- Gniazdo
- W dziupli drzewa, w Azji zdarzają się gniazda również pod okapami dachów. W niewoli w budce lęgowej o wymiarach dno: 30/30 cm, wysokość 45-50cm, otwór 8cm na wysokości około 6cm od góry.
- Jaja
- Samica składa 2-6 jaj.
- Wysiadywanie
- Trwa ok. 18-21 dni. W niewoli podobnie. Dodatkowo można dodać że z reguły wychowują jeden lęg w roku, chociaż zdarzyło się w niewoli (w Łodzi) że ptaki te odchowały 4 lęgi, co stanowi ciekawostkę, ale absolutnie nie wolno dopuszczać do takiej ekspoatacji samicy. To bardzo wycieńcza organizm ptaka.
Status i ochrona
Gatunek niezagrożony, choć liczebność w stanie naturalnym zmniejsza się ze względu na odłowy do hodowli. Władze polskie zniosły obowiązek rejestracji tego gatunku.
Ciekawostki
W wielu krajach europejskich, aleksandretty obrożne żyją na wolności, tworząc stada. Ptaki najprawdopodobniej uciekły z niewoli i całkiem dobrze radzą sobie w umiarkowanym klimacie. Stada są dzikie i całkowicie niezależne od ludzi.
Domena | eukarionty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kręgowce |
Gromada | ptaki |
Podgromada | Neornithes |
Nadrząd | neognatyczne |
Rząd | papugowe |
Rodzina | papugowate |
Rodzaj | Psittacula |
Gatunek | aleksandretta obrożna |
Nazwa systematyczna | |
Psittacula krameri | |
(Scopoli, 1769) | |
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) | |
najmniejszej troski
|