Aleksandretta obrożna (Psittacula krameri) - średni ptak z rodziny papugowatych, zamieszkujący środkową Afrykę i Półwysep Indyjski z Cejlonem. Introdukowany w Ameryce Północnej, na Bliskim i Dalekim Wschodzie, w Anglii, Holandii, Belgii i Niemczech.

Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny 

Dzikie ubarwienie - upierzenie zielone, u samców w wieku trzech lat pojawia się czarna obroża z niewielkimi fragmentami czerwonego. Czerwony dziób. Skrzydła ciemnozielone, od spodu czarne, lub ciemnoniebieskie. Ogon długi, u odmiany krótkosternej krótszy, koloru zielonego, u samców może być widać niebieski nalot. Młode mają czarne oczy, u dorosłych osobników pojawia się jasna tęczówka.

W niewoli wyhodowano wiele odmian kolorystycznych. Zwanych potocznie mutacjami, takie jak lutino, stalowa czy niebieska.

lutino - dzięki całkowitej redukcji melaniny ptak uzyskuje upierzenie czysto żółte, obroża jest czerwona. Ptak ma czerwone oczy.

Jest też dostępna kombinacja mutacji niebieskiej i lutino, zwana potocznie albino: ptak dzięki całkowitej redukcji melaniny i psittaciny uzyskuje czysto białe upierzenie i czerwone oczy.

Rozmiary 

dł. ciała: ok. 40-50 cm, w tym ogon ok. 25 cm

Waga 

ok. 150-170 g

Zachowanie 

Poza sezonem lęgowym żyje w dużych stadach, często liczących ponad tysiąc ptaków. Nocują w koronach drzew.

Pożywienie 

Na wolności - głównie orzechy, nasiona i owoce. W niewoli duża różnorodność pożywienia. Podstawą pożywienia jest mieszanka ziaren. Podaje się wszystkie dostępne owoce i warzywa, oprócz awokado i rabarbaru. Papugi te jedzą także chwasty, zieleniny i kwiaty. Jako źródło białka podaje się jajko na twardo, ze skorupką, pokruszone, jogurt naturalny bez cukru, albo twarożek. Węglowodany w postaci gotowanego ryżu i makaronu. Jako źródło wapnia - sepia.

Środowisko

Lasy i zadrzewienia do wysokości 1600 m n.p.m., a także tereny otwarte - sady, ogrody, pola.

Lęgi

Zachowania godowe 

W sezonie lęgowym ptaki oddzielają się od stada i przystępują do skomplikowanego rytuału zalotów: samiec pyszni się, stuka dziobem o podłoże, układa skrzydła w charakterystycznie wyglądający sposób, przypominający literę V, wydaje odgłosy godowe i karmi samicę, która świergocze i miga tęczówkami.

Gniazdo 

W dziupli drzewa, w Azji zdarzają się gniazda również pod okapami dachów. W niewoli w budce lęgowej o wymiarach dno: 30/30 cm, wysokość 45-50cm, otwór 8cm na wysokości około 6cm od góry.

Jaja 

Samica składa 2-6 jaj.

Wysiadywanie 

Trwa ok. 18-21 dni. W niewoli podobnie. Dodatkowo można dodać że z reguły wychowują jeden lęg w roku, chociaż zdarzyło się w niewoli (w Łodzi) że ptaki te odchowały 4 lęgi, co stanowi ciekawostkę, ale absolutnie nie wolno dopuszczać do takiej ekspoatacji samicy. To bardzo wycieńcza organizm ptaka.

Status i ochrona

Gatunek niezagrożony, choć liczebność w stanie naturalnym zmniejsza się ze względu na odłowy do hodowli. Władze polskie zniosły obowiązek rejestracji tego gatunku.

Ciekawostki

W wielu krajach europejskich, aleksandretty obrożne żyją na wolności, tworząc stada. Ptaki najprawdopodobniej uciekły z niewoli i całkiem dobrze radzą sobie w umiarkowanym klimacie. Stada są dzikie i całkowicie niezależne od ludzi.