Babka bycza, babka śniadogłowa, babka kamienna, babka obła (Neogobius melanostomus) – dwuśrodowiskowa ryba okoniokształtna z rodziny babkowatych.

Występowanie
Strefa przybrzeżna basenów Morza Azowskiego, Czarnego i Kaspijskiego. Wchodzi do wód słodkich. W Polsce jest inwazyjnym gatunkiem obcym. Pierwszy okaz u wybrzeży Bałtyku zanotowano w 1990. Obecnie występuje w Zatoce Gdańskiej, wzdłuż polskiego wybrzeża Bałtyku oraz w dolnym biegu Wisły.

Żyje na głębokościach do 20 m (w Morzu Kaspijskim do 70 m). Najlepiej rozwija się w wodzie o temperaturze 4–20 °C, choć toleruje zakres temperatur od 0 do 30 °C. Toleruje wody o niskiej zawartości tlenu.

Cechy morfologiczne
Osiąga 24,6 cm długości.Wzdłuż linii bocznej 49–58 łusek, 31–34 kręgi. W płetwie grzbietowej 7–8 twardych i 12–17 miękkich promieni, w płetwie odbytowej 1 twardy i 9–14 miękkich promieni. W płetwach piersiowych 17–20 promieni.

Rozród
Trze się od IV do IX. Jajorodna, ikrę składa na dnie. Samce opiekują się ikrą i wylęgiem a następnie umierają. Żyje maksymalnie do 4 lat.

Znaczenie
Poławiana jest jako ryba konsumpcyjna, hodowana w akwariach, czasem używana jako przynęta. Obserwuje się bardzo intensywny wzrost populacji tej ryby w wodach Bałtyku. Spowodowane jest to brakiem naturalnych wrogów. Obecność tego gatunku jest niekorzystna w Morzu Bałtyckim ze względu na jego dietę. Mianowicie babka żywi się pewnym gatunkiem omułka (Mytilus trossulus), w którego ciele akumulują się duże ilości soli metali ciężkich. Do tej pory małż ten nie był zjadany przez inne organizmy. Zjadanie przez babkę przyczynia się do powtórnego obiegu w środowisku metali ciężkich skumulowanych w ciałach omułka.