Badylarka (Micromys minutus) – gatunek ssaka z rodziny myszowatych (Muridae), jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju Micromys Dehne, 1841.

Długość jej ciała wynosi od 5 do 7,5 cm, ogon jest długości ciała. Masa badylarki to 4 – 10 g. Posiada charakterystyczne ubarwienie – żółtawe do rdzawobrunatnego, brzuch jaśniejszy. Uszy małe, okrągłe. Występuje w środkowej, wschodniej i południowo-wschodniej Europie oraz w strefie klimatu umiarkowanego Azji. Zamieszkuje wilgotne łąki, o wysokiej trawie, gęsto porośnięte brzegi rzek i jezior, zarośla oraz uprawy zbożowe. Buduje koliste gniazda na łodygach, na wysokości 20 do 100 cm od ziemi. Jest aktywna w dzień i w nocy. Żywi się nasionami traw i ziół, pąkami i pędami roślin, jagodami, owadami oraz ziarnami. Jej okres godowy trwa od kwietnia do września, a na rok przypada od 2 do 4 miotów, po 4 do 7 młodych. Gniazda zakłada wśród łąk i pól, lubi tereny wilgotne. Ciąża samicy trawa 21 dni. Po urodzeniu młode są ślepe, otwierają oczy po 8 do 10 dniach i pozostają z matką przez dwa tygodnie, potem stają się samodzielne. W wieku pięciu tygodni są dojrzałe płciowo.