Bekasik (bekas mały) (Lymnocryptes minimus) – średni ptak wędrowny z rodziny bekasowatych

Występowanie 

Zamieszkuje pas od północno-wschodniej części Półwyspu Skandynawskiego po wschodnią Syberię. Izolowane populacje w Szwecji, północno-wschodniej Polsce, w północnej Białorusi i krajach bałtyckich. Zimuje od Wysp Brytyjskich poprzez zachodnią Europę oraz basen Morza Śródziemnego i Afrykę Północną oraz w pasie od Azji Mniejszej przez Lewant, Kaukaz, Irak i Iran po Indie, południowe Chiny i Indochiny.

W Polsce przestał się gnieździć w XIX wieku, potem wprawdzie powrócił w 1977, jednak nadal jest skrajnie nieliczny - najwyżej kilka par na Bagnach Biebrzańskich. Nielicznie widywany na przelotach: w marcu-maju i wrześniu-listopadzie.

Cechy gatunku 

Brak wyraźnego dymorfizmu, zarówno wiekowego jak i płciowego. Wierzch głowy czarny z rdzawymi cętkami, boki głowy jasne, nad okiem rdzawa brew. Grzbiet czarny również z rdzawymi cętkami o metalicznym połysku. W bocznej części grzbietu podwójna beżowa smuga. Przód szyi i górna część piersi rdzawobrązowe, dół piersi i brzuch białe. Na spodzie ciała podłużne ciemne plamy. Dziób żółty z ciemnym końcem.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 19-23 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 36-40 cm
waga ok. 30-105 g

Biotop 

Bagna, brzegi wód i podmokłe łąki w pasie tajgi i tundry.

Gniazdo 

Na ziemi.

Jaja 

W ciągu roku wyprowadza jeden lub dwa lęgi, składając w maju-wrześniu 4 jaja.

Wysiadywanie 

Jaja wysiadywane są przez okres 21-24 dni.

Pożywienie 

Bezkręgowce uzupełnione pokarmem roślinnym.

Ochrona 

Gatunek objęty ochroną ścisłą. Zagrożeniem dla niego jest osuszanie terenów podmokłych.