Bocian białobrzuchy (Ciconia abdimii) – gatunek dużego ptaka brodzącego z rodziny bocianowatych (Ciconiidae) występujący w Afryce.

Czarny ptak z szarymi nogami, czerwonymi kolanami i stopami, szarym dziobem i białym upierzeniem na spodzie. Charakteryzuje się też czerwoną skórą wokół oczu i niebieską przy dziobie w okresie rozrodczym. Bocian białobrzuchy to najmniejszy spośród gatunków bociana. Jest jednak proporcjonalnie dosyć dużym ptakiem. Osiąga długość ciała około 80 cm i masę ciała 900-1100 g. Samica składa od dwóch do trzech jaj i jest nieznacznie mniejsza od samca.

Bocian ten żyje na wolności we Wschodniej Afryce, od Etiopii po tereny Republiki Południowej Afryki. Żywi się przede wszystkim szarańczami i gąsienicami. Nie gardzi innymi większymi owadami.

Bocian białobrzuchy jest chroniony i obdarzany szacunkiem przez Afrykańczyków. Uważają oni, iż ptak przynosi szczęście. Jest też dla tubylców zwiastunem deszczu. Łacińska nazwa jest nawiązaniem do nazwiska tureckiego gubernatora Wadi Halfy w Sudanie: Bey El-Arnaut Abdima (1780-1827).

Powszechnie spotykany na terenach swego występowania uważany jest za gatunek najmniejszej troski według Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych.

Gatunek został raz odnotowany w Polsce w 1926. Przypuszczalnie uciekł z ogrodu zoologicznego lub prywatnej hodowli. Zabito go pod Poznaniem.