Borowiec olbrzymi (Nyctalus lasiopterus) - gatunek nietoperza z rodziny mroczkowatych. Największy nietoperz Europy o rozpiętości skrzydeł do 45 cm.

Występowanie

Występuje głównie w południowej i wschodniej części kontynentu, liczny na Półwyspie Iberyjskim i w Grecji, lokalna populacja zasiedla też pogranicze Słowacji i Węgier, licznie notowany w niektórych regionach europejskiej części Rosji. W Polsce tylko jedno dobrze udokumentowane stwierdzenie - czaszkę tego nietoperza wypreparowano z wypluwki sowy płomykówki w Królikowie (południowa Wielkopolska); obecnie znajduje się ona w zbiorach Zakładu Badania Ssaków Polskiej Akademii Nauki w Białowieży. Ponadto istnieje nieudokumentowane stwierdzenie tego gatunku z krakowskiej dzielnicy Bielany (złowienie jednego samca wylatującego ze strychu klasztoru), dokonane przez znanego chiropterologa prof. Wincentego Harmatę, jednak autor ten nie podał w swoim doniesieniu jakichkolwiek cech rozpoznawczych, w oparciu o które oznaczono gatunek nietoperza.

Pokarm

Borowiec olbrzymi jest jedynym europejskim nietoperzem, mogącym polować nie tylko na owady, ale również na drobne ptaki wróblowe (np. sikory i świstunki), szczególnie podczas sezonowych wędrówek ptasich na Półwyspie Iberyjskim. Wszystkie swoje ofiary łowi prawdopodobnie w locie, w przeciwieństwie do mięsożernych nietoperzy strefy tropikalnej (lironosów, niektórych liścionosów i bruzdonosów), chwytających ptaki śpiące na gałęziach drzew.