Burzyk balearski (Puffinus mauretanicus) – gatunek średniego ptaka oceanicznego z rodziny burzykowatych (Procellariidae), zamieszkujący Baleary. Do Polski zalatuje wyjątkowo (stwierdzony raz, na Mierzei Wiślanej podczas silnego sztormu).

Cechy gatunku 

Obie płci ubarwione jednakowo. Wierzch ciała rdzawobrązowy, spód ciemnopłowy. Spód skrzydeł ciemniejszy niż u podobnego burzyka północnego. Sylwetka krótka w kształcie cygara, skrzydła wąskie o ostrych końcach. Dziób ciemny. Lata nisko nad powierzchnią wody, z rzadka uderzając skrzydłami. W locie sylwetka przypomina krzyż, a końce nóg wystają poza krawędź ogona.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 33-38 cm
rozpiętość skrzydeł 80-89 cm
waga ok. 350-460 g

Biotop 

Gniazduje na wyspach, a poza okresem lęgowym przebywa na otwartym morzu.

Gniazdo 

Na wysepkach i klifach w wykopanej przez siebie norze (do 1,5 m głębokości), odwiedzanej wyłącznie w nocy aby uniknąć wykrycia przez duże mewy mogące pożreć młode. Gnieździ się kolonijnie.

Jaja 

Jedno jajo w zniesieniu.

Wysiadywanie 

Jajo wysiadywane jest przez okres 47-55 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po 60-70 dniach.

Pożywienie 

Drobne ryby, głowonogi i inne zwierzęta.

Inne 

Taksonomia budzi kontrowersje. Dawniej uznawany za podgatunek burzyka północnego (jako Puffinus puffinus mauretanicus) lub burzyka śródziemnomorskiego (jako Puffinus yelkouan mauretanicus).