Chaus, kot błotny, kot bagienny, kot trzcinowy (Felis chaus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych. Występuje od dolnego Egiptu po Indie, Nepal, Cejlon i Półwysep Indochiński. Opisany w 1777 roku. Spokrewniony ze żbikiem. Jeden z dwóch kotów (obok kota nubijskiego) znanych z egipskich malowideł; chaus był przez Egipcjan używany do polowania na ptaki.

Długość ciała bez ogona

56-94 cm

Długość ogona

20-31 cm

Masa ciała

4,5-12 kg

Wysokość w kłębie

40-50 cm

Ubarwienie

Na rozległym obszarze występuje w 9 podgatunkach, czy rasach geograficznych, różniących się ubarwieniem, długością sierści i wielkością. Zazwyczaj jest to kot o płowym (czasem rudawym lub rudobrązowym) ubarwieniu, uszy z krótkimi pędzelkami (jak u rysia). Ogon czarno zakończony, puszysty, z wyraźnymi pierścieniami. Pysk przypomina kota domowego.

Pożywienie

gryzonie, ptaki, węże, jaszczurki, ryby.

Dojrzałość płciowa

1,5 - 2 lata

Rozród

ciąża trwa około 66 dni, w miocie jest 3-5 młodych. Podczas rui samce wydają charakterystyczny dźwięk podobny do szczekania psa. Jest to jeden z niewielu gatunków kotów, u których samiec opiekuje się młodymi.

Ochrona

Tępiony ze względu na ładne futro; na jedno damskie okrycie trzeba 12 skórek tego kota.

Inne

Koty błotne potrafią nurkować. Nie boją się ludzi i często osiedlają w pobliżu ich siedzib.

Podgatunki

• Felis chaus chaus - Iran, Pakistan, Afganistan, środkowa Azja
• Felis chaus affinis - Wietnam, Laos, Kambodża, Junnan, Himalaje
• Felis chaus fulvidina - Tajlandia, Birma
• Felis chaus furax - Irak, Syria
• Felis chaus kelaarti - Sri Lanka
• Felis chaus kutas - wschodnie Indie, Bangladesz
• Felis chaus maimanah
• Felis chaus nilotica - Egipt
• Felis chaus oxiana - południowo-zachodnia Rosja
• Felis chaus prateri - zachodnie Indie