Cierlik (Emberiza cirlus) – gatunek małego ptak z rodziny trznadlowatych, podrodziny trznadli.

Występowanie

Gniazduje w zachodniej i południowej Europie, północnej Afryce i Azji Mniejszej. Do Polski zalatuje wyjątkowo, stwierdzony 7 razy^[3].

Wygląd

Większy do wróbla. Samiec ma żółty spód ciała i zielonkawą pół obrożę na piersi. Na głowie ma czarny rysunek na żółtym tle, czarną plamkę na podbródku. Wierzch głowy i kark oliwkowobrunatny. ogon ciemny, skrajne sterówki z białymi chorągiewkami. Boki ciała w kasztanowobrązowe plamki. Jesienią ubarwienie matowieje, czarny rysunek na głowie jest ukryty pod brunatnymi zakończeniami piór. Samice i osobniki młodociane mają skromniejsze ubarwienie. Spód ciała delikatnie kreskowany. Dobrą cechą rozpoznawczą jest oliwkowobrunatny kuper.

Biotop

Zasiedla tereny trawiaste, gęsto porośnięte krzewami. Wybiera okolice ciepłe i suche, w tym winnice. Preferuje południowe stoki wzgórz, zwłaszcza porośnięte pojedynczymi drzewami.

Głos

Odzywa się wysokim, przeciągłym tsij, bardzo podobnie jak trznadel. Śpiewając siedzi zwykle wysoko w koronie drzewa.

Gniazdo

Gniazdo buduje w gęstych krzewach.

Jaja

Składa jaja od końca kwietnia i w maju; 2 lęgi w roku, prawdopodobnie czasem 3. W gnieździe 3–5 szarobiałych, zielonkawo lub czerwono plamkowanych i kreskowanych jaj. Samica wysiaduje 11–13 dni.

Pisklęta

Zwykle samica opiekuje się potomstwem. Samiec rzadko w tym pomaga.

Pokarm

Nasiona, latem także owady.

Zagrożenia i ochrona

W Środkowej Europie występowanie cierlików w dużym stopniu pokrywa się z występowaniem winnic. W ostatnich czasach winnice nie są dobrym miejscem lęgów, gdyż są coraz intensywniej użytkowane. Ma to wpływ na spadek liczebności tego ptaka. Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.