Darniówka tatrzańska (Microtus tatricus wcześniej Pitymys tatricus) – gatunek gryzonia z rzędu z podrodziny nornikowatych w rodzinie chomikowatych, występujący endemicznie w Karpatach – głównie w Tatrach.

Opis

Niewielkich rozmiarów gryzoń o długości ciała 85–116 mm, ogona 33–48 mm i masie ciała 13–36 g. Futro żółtawe, na grzbiecie bardziej brązowe, przechodzące w białawy brzuch. Ogon także dwukolorowy, ciemniejszy od strony grzbietu, a łapy białawe. Ucho stosunkowo długie (9–15 mm). Do dwóch par gruczołów mlekowych.

Występowanie

Darniówka tatrzańska jest karpackim endemitem, a pojawiła się na tym terenie w okresie holocenu. Obecnie zasięg jej występowania obejmuje izolowane, najwyżej położone partie Karpat od Słowacji, poprzez Polskę, Ukrainę, aż do Rumunii, a całkowity obszar jej występowania wynosi około 840 km². W Polsce gryzoń ten jest spotykany w Tatrach (Tatrzański Park Narodowy) i Beskidzie Żywieckim (Pilsko, rejon Babiej Góry - Babiogórski Park Narodowy).

Biotop

Występuje głównie w zbiorowiskach pokrytych bujnym runem, z powalonymi pniami drzew, w pobliżu potoków. Występuje zarówno w dolinach, jak i powyżej górnej granicy lasu, w strefie kosodrzewiny i hal.

Tryb życia

Aktywna głównie nocą. Żyje w norach wykopanych przez inne ssaki, ewentualnie wykorzystuje jamy w rumoszu skalnym. Darniówka jest roślinożerna - żywi się głównie zielonymi częściami roślin, korzeniami, nasionami i owocami.

Rozród

Okres rozmnażania rozpoczyna się wczesną wiosną i trwa do sierpnia. Samica wydaje na świat miot składający się z 2-4 młodych. Dojrzałość płciową darniówka osiąga w kolejnym roku, po przezimowaniu i osiągnięciu masy około 23 g. Zwierzę żyje około 1,5–2 lat.

Ochrona

Darniówka tatrzańska podlega ścisłej ochronie gatunkowej.