Delfin białonosy (Lagenorhynchus albirostris) – gatunek walenia z rodziny delfinowatych. Gatunek słabo poznany.

Występowanie

Chłodne i umiarkowanie ciepłe wody północnego Oceanu Atlantyckiego. Pojawia się w Morzu Bałtyckim. W polskich wodach odnotowany po raz pierwszy w 1862 w pobliżu Kołobrzegu, a ostatnio w 1998.

Pokarm

Głównym składnikiem diety delfina białonosego według badań Jefferson i innych z 1993 roku są ryby jak dorsz (Gadus morhua), śledź atlantycki (Clupea harengus), plamiak (Melanogrammus aeglefinus), karlik (Trisopterus minutus), bielmik (Trisopterus luscus), witlinek (Merlangius merlangus), gromadnik (Mallotus villosus) i morszczuk zwyczajny (Merluccius merluccius). Późniejsze badania wykazały także Scomber, Pleuronectes, Limanda, Eleginus i Hyperoplus.

Charakterystyka

Ciało o długości 3-3,5 m, na grzbiecie i bokach czarne, spodem białe. Delfiny białonose są zwierzętami socjalnymi, pływają w stadach złożonych zwykle z kilkudziesięciu osobników, rzadziej pojedynczo. Żywią się rybami. Biologia rozrodu gatunku jest słabo poznana. Młode tuż po porodzie mierzą około 115 cm przy wadze 40 kg. Dojrzałość płciową osiągają po osiągnięciu 1,95 m.