Gęś krótkodzioba (Anser brachyrhynchus) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych, zamieszkujący Grenlandię, Islandię, Svalbard, oraz prawdopodobnie Ziemię Franciszka Józefa i Półwysep Kolski. Zimuje na Wyspach Brytyjskich i wybrzeżach Morza Północnego, rzadko pojawiając się również w Polsce.

Cechy gatunku 

Przypomina gęś zbożową, podobnie jak ona jest brązowawa, jednak jej grzbiet i pokrywy skrzydłowe są szarawe z poprzecznymi prążkami. Dziób czarny z pomarańczową lub różową plamą, nogi różowe.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 70 cm
rozpiętość skrzydeł 120 cm

Biotop 

Tundra. Zimuje w estuariach rzek, na wybrzeżach oraz na polach uprawnych.

Gniazdo 

Zagłębienie w ziemi, tworzy luźne kolonie.

Jaja 

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 3-7 jaj. Jaja są białe do kremowych, o średnich wymiarach 78 x 52mm i masie 132 g.

Wysiadywanie 

Jaja wysiadywane są przez okres 25 - 28 dni przez samicę. Pisklęta są zagniazdownikami, a usamodzielniają się po 45 - 56 dniach.

Pożywienie 

Rośliny lądowe, rzadziej wodne.