Ibis grzywiasty (Geronticus eremita) – gatunek ptaka z rodziny ibisowatych (Threskiornithidae), zamieszkujący Maroko i Turcję. Swoją nazwę zawdzięcza czubowi piór z tyłu głowy. Jeszcze w XVII w. występował w Europie, rozmnażał się w dolinie Dunaju, Austrii i Szwajcarii. Obecnie ptaki te są krytycznie zagrożone wyginięciem.

Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny 

Naga skóra na głowie, czarne upierzenie. Dymorfizm płciowy nie jest widoczny.

Rozmiary 

długość ciała 70–80 cm, rozpiętość skrzydeł 1,25–1,35 m.

Masa ciała

ok. 1–1,2 kg.

Środowisko

Zamieszkuje tereny górzyste, półpustynne i stepowe.

Pożywienie

Chrząszcze, mrówki, pająki, pomrowiki, skorki, skorpiony, stonogi i szarańcza.

Lęgi

Okres lęgów 

Zwykle rozpoczyna się w marcu lub kwietniu.

Gniazdo 

buduje na półkach skalnych.

Jaja 

2–4

Wysiadywanie 

24–28 dni

Pisklęta 

w wieku 43–47 dni opuszczają gniazdo

Status i ochrona

Gatunek krytycznie zagrożony wyginięciem, objęty Europejskim Programem Ochrony Zwierząt (EEP). Do dramatycznego spadku liczebności tych ptaków przyczyniły się polowania oraz chwytanie młodych, w celu umieszczenia ich w ogrodach zoologicznych. Dużo ibisów zginęło również wskutek zatrucia środkami owadobójczymi, stosowanymi w celu walki z szarańczą.

Ośrodek lęgowy ibisa grzywiastego istnieje w tureckim mieście Birecik nad Eufratem, gdzie obecnie żyje ich tam około 100, natomiast w latach 50 XX w. nawet 600 par lęgowych .