Jemiołuszka japońska (Bombycilla japonica) – niewielki ptak z rodziny jemiołuszkowatych, zamieszkujący północno-wschodnią Azję. Gatunek ten jest lęgowy we wschodniej Jakucji, w Dolinie Amuru, na dalekim wschodzie Rosji i prawdopodobnie w północno-wschodnich Chinach oraz północno-zachodniej Północnej Korei. Zimuje w Japonii, Korei, północno-wschodnich Chinach, choć nie jest generalnie ptakiem pospolicie spotykanym ze względu na niewielki zasięg występowania.

Cechy gatunku

Obie płci ubarwione jednakowo. Ciało brązoworóżowe, na głowie długi czub. Pasek oczny i gardło czarne. Rdzawoczerwone duże pokrywy i różowoczerwone zakończenie ogona. Często spotykane w mieszanych stadach z jemiołuszkami, które są nieznacznie większe, mają żółto zakończony ogon i nie maja rdzawoczerwonego paska na skrzydłach.

Wymiary średnie

• Długość ciała ok. 18 cm
• Rozpiętość skrzydeł 29 cm
• Masa ok. 45 g

Biotop

Latem lasy iglaste, tajga, zimą w stadach.

Gniazdo

Na drzewach iglastych, zbudowane z gałązek, trawy i porostów.

Jaja

Jeden lęg w roku, jaja w liczbie 4 do 5.

Wysiadywanie

Jaja wysiadywane są przez okres 14 dni przez samicę.

Pożywienie

Latem owady. Zimą jagody drzew.

Zagrożenia

Prawdopodobnie odbudowuje populacje po masowych polowaniach dla barwnych piór na początku XIX wieku. Zagrożona przez zanik siedlisk powodowanych niekontrolowaną gospodarką leśną, jednak najważniejszą przyczyną zagrożenia są nielegalne odłowy w Chinach i Korei do lokalnego i międzynarodowego handlu dla celów hodowlanych.