Jesiotr ostronosy, jesiotr atlantycki (Acipenser oxyrinchus, czasem pisane oxyrhynchus) – gatunek wędrownej, anadromicznej ryby z rodziny jesiotrowatych. Jedyny jesiotr naturalnie występujący w Bałtyku.

Podgatunki i ich występowanie
Wyróżniono dwa podgatunki jesiotra ostronosego:
    * Acipenser oxyrinchus oxyrinchus Mitchill, 1815 – zachodnia część Atlantyku wzdłuż wybrzeży Kanady i Stanów Zjednoczonych
    * Acipenser oxyrinchus desotoi Vladykov, 1955 – Zatoka Meksykańska

Dawniej uważano, że w Bałtyku żył jesiotr zachodni (Acipenser sturio). W 1996 w Estonii złowiono wielkiego jesiotra i zbadano jego DNA. Okazało się, że jest bliżej spokrewniony z jesiotrem ostronosym ze wschodnich brzegów Ameryki Północnej niż z jesiotrem zachodnim. Obecnie populacja bałtycka, określana nazwą jesiotr bałtycki, uznawana jest za wymarłą.

Budowa
Ciało lekko spłaszczone grzbieto-brzusznie. Rostrum duże i silnie spłaszczone, u dorosłych osobników stanowi połowę długości głowy. Osiąga do 4 m i 350 kg masy ciała, przeciętnie 2,5 m i od 100 do 150 kg. Linia boczna jest wyraźnie widoczna.

Odżywianie
Jego pokarm stanowi fauna denna, którą wygrzebuje z miękkiego podłoża ryjkowatym pyskiem. Głównie są to mięczaki, skorupiaki, larwy owadów, niekiedy drobne ryby (babki i dobijaki).

Rozród
Jesiotr ostronosy do rozrodu potrzebuje chłodniejszej wody (13,3 – 17,8 °C, a jesiotr zachodni co najmniej 20 °C). Masa ciała dojrzałych wędrujących samców wynosi 30-45 kg, a samic 50-110 kg. Długość życia nawet 35 lat.