Kazarka rdzawa, kazarka (Tadorna ferruginea) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych, zamieszkujący wschodnią część basenu Morza Śródziemnego, Morza Czarnego, pas w Azji Środkowej po Amur oraz północnozachodnią Afrykę, po Wyżynę Abisyńską. Tam gdzie woda nie zamarza osiadła, pozostałe populacje wędrowne. Zimuje w dolinie Nilu, Indiach i Azji Południowowschodniej. Sporadycznie pojawia się w Europie Środkowej i Zachodniej, oraz zachodniej części Morza Śródziemnego, osiągając Maderę na Atlantyku.

Cechy gatunku 

Samiec większy od samicy, ciało rdzawe, na szyi czarna obroża, głowa i szyja jaśniejsza, skrzydła białe, lusterko zielone, lotki I-rzędowe czarne, od spodu szare, ogon czarny. Dziób szary, nogi czarne. Samica mniejsza, bez obroży, z białawą głową. Samiec w upierzeniu spoczynkowym i osobniki młodociane podobne do samicy.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 61-67 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 120-145 cm
masa ciała ok. 900 - 1650 g

Biotop 

Jeziora w pasie stepów i półpustyń. W górach osiąga wysokość 3000 m n.p.m.

Gniazdo 

W szczelinach, rozpadlinach, w norach, dziuplach, szczelinach skalnych lub opuszczonych gniazdach ptaków drapieżnych.

Jaja 

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 8 do 12 kremowych jaj o średnich wymiarach 68 x 47 mm i średniej masie 83 g

Wysiadywanie 

Jaja wysiadywane są przez okres 27 do 29 dni przez samicę, podczas gdy samiec strzeże gniazda, a później bierze udział w opiece nad pisklętami. Pisklęta pierzą się po 55 - 60 dniach, lecz zazwyczaj pozostają z rodzicami do zimy.

Pożywienie 

Pokarm mieszany z przewagą roślinnego, zdobywany zarówno na lądzie jak i w wodzie.

Ochrona 

Gatunek chroniony.