Kuna domowa, kamionka (Martes foina) – synantropijny gatunek niewielkiego ssaka drapieżnego z rodziny łasicowatych.

Występowanie i biotop 

Występuje w niemal całej Europie oraz w strefie klimatu umiarkowanego Azji, aż po Himalaje i Chiny. W Europie jest spotykana od północnej Danii po zachodnią Hiszpanię i – na południe – po Włochy i niektóre wyspy na Morzu Śródziemnym i Egejskim. W Polsce występuje na całym obszarze kraju, zwykle w okolicach ludzkich siedzib, ruinach, lasach, a także w centrach dużych miast. W stanie Wisconsin w USA zaadaptowała się do warunków naturalnych mała populacja kun domowych, które zostały tam sprowadzone jako zwierzęta domowe.

Charakterystyka 

Podobnie jak większość małych łasicowatych charakteryzuje się wydłużonym ciałem i krótkimi nogami. Sierść brązowa, na piersi biała rozwidlona plama; jej rozwidlenia sięgają aż do nasady przednich łap zwierzęcia. Jest to najprostszy sposób odróżnienia kuny domowej od kuny leśnej (Martes martes), która wprawdzie też ma łatę na piersi, ale żółtą i nie rozwidloną. W odróżnieniu od kuny leśnej, kuna domowa ma nagie opuszki palców i stóp.

Rozmiary 

• długość ciała: 45-53 cm
• długość ogona: 25-30 cm
• masa ciała: 1,1-1,5 kg (samice nieznacznie mniejsze od samców)

Pożywienie 

Żywi się gryzoniami, ptakami i ich jajami, żabami i owadami. Dość duży udział w jej diecie mają owoce. W jaskiniach poluje na nietoperze. W zabudowaniach gospodarskich tępi szczury i myszy, wyrządza jednak również szkody wśród drobiu. Na wspólnych stanowiskach konkuruje z kuną leśną.

Rozród 

Okres rui kamionki przypada na lipiec i sierpień, ciąża przedłużona trwa długo, nawet 9 miesięcy. Ruja dodatkowa przypada na styczeń i luty. Młode rodzą się ślepe, w liczbie od 2 do 8. Ssą mleko ok. 3 miesięcy. Dojrzałość płciową osiągają po 2 latach.

Długość życia 

Kuna domowa żyje średnio 8-10 lat. Jej naturalnymi wrogami są wilki, psy i lisy, a także borsuk.

Podgatunki 

Wyróżnia się 11 podgatunków kuny domowej

• M. foina bosniaca Brass, 1911
• M. foina bunites (Bate, 1906)
• M. foina foina (Erxleben, 1777)
• M. foina intermedia (Severtzov, 1873)
• M. foina kozlovi (Severtzov, 1873)
• M. foina mediterranea (Barrett-Hamilton, 1898)
• M. foina milleri Festa, 1914
• M. foina nehringi (Satunin, 1906)
• M. foina rosanowi Martino & Martino, 1917
• M. foina syriaca (Nehring, 1902)
• M. foina toufoeus (Hodgson, 1842)