Szukaj zwierząt alfabetycznie: a| b| c| d| e| f| g| h| i| j| k| l| m| n| o| p| q| r| s| t| u| v| w| x| y| z|
Charakterystyka Leszcz

Leszcz (Abramis brama) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych.

Nazwy synonimiczne:
    * Abramidopsis leuckartii (Heckel, 1836)
    * Abramis leuckartii Heckel, 1836
    * Cyprinus brama Linnaeus, 1758

Występowanie
Leszcz występuje w niemal całej Europie z wyjątkiem Półwyspu Iberyjskiego, Apenińskiego, zachodniej Francji, południowej części Półwyspu Bałkańskiego, północnej Szkocji oraz północnej Skandynawii. Występuje także w zachodniej Azji, został też zaaklimatyzowany na wielu obszarach Syberii. W Polsce jest pospolity w dużych jeziorach, rzekach nizinnych i w przybrzeżnej strefie Bałtyku.

W Europie występują 2 podgatunki leszcza:
    * Abramis brama orientalis – rejon Morza Kaspijskiego i Aralskiego.
    * Abramis brama danubu – dorzecze Dunaju.

Żyje w stadach w dolnych partiach dużych rzek (kraina leszcza), w jeziorach i zbiornikach zaporowych, najchętniej przebywa w głębokiej wodzie z bogatą roślinnością. W niektórych zbiornikach występuje bardzo licznie, co prowadzi do karłowacenia populacji[potrzebne źródło].

Opis
Leszcz osiąga ponad 6 kg masy ciała[3] i do 82 cm długości[4]. Rekordowy okaz złowiony w 1912 w Finlandii ważył 11,5 kg[3]. Ciało silnie wygrzbiecone oraz bocznie spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy dolny, tworzy charakterystyczny, wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii bocznej powyżej 50 łusek. W płetwie odbytowej powyżej 23 promieni, w płetwie grzbietowej 9-10 miękkich promieni. Grzbiet leszcza jest ciemny, z zielonkawym odcieniem, brzuch białawy, płetwy szaroniebieskie, jego boki zaś u młodych osobników srebrzyste, z wiekiem często uzyskują złotawy połysk.

Odżywianie
Leszcz jest typowym bentosożercą – żywi się zwierzętami zamieszkującymi osady denne. Dzięki właściwościom swojego aparatu gębowego jest w stanie zasysać muł, a następnie wypluwać go i wyszukiwać cząstki pokarmu. Młode osobniki żywią się zooplanktonem.

Rozród
Dojrzewa płciowo w wieku 4–7 lat. Trze się na płyciznach, gromadnie w V i VI przy temperaturze 12–16 °C. U samców w tym czasie na głowie i grzbiecie występuje wysypka tarłowa. Samica składa ikrę kilkukrotnie na roślinności podwodnej lub, w razie jej braku, na zanurzonych gałęziach. Narybek tworzy duże ławice. Rośnie bardo wolno, w wieku 7-8 lat mierzy około 30 cm.


Znaczenie gospodarcze
Leszcz ma dość duże znaczenie gospodarcze. Chętnie łowiony przez wędkarzy na spławik i grunt. W przeciętnie ciepłym roku wędkarski sezon leszczowy w rzece zaczyna się po tarle i trwa od czerwca do początku września. Kulminacja przypada w lipcu i pierwszej połowie sierpnia.

Ochrona
W wodach śródlądowych nie posiada wymiaru ochronnego. W wodach morskich wymiar ochronny wynosi 40 cm.

Ciekawostki
W lipcu w Nowym Warpnie (powiat policki) odbywa się tradycyjne Święto Leszcza.

 

Leszcz (Abramis brama) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych.

Nazwy synonimiczne:

  • Abramidopsis leuckartii (Heckel, 1836)
  • Abramis leuckartii Heckel, 1836
  • Cyprinus brama Linnaeus, 1758

Spis treści

[ukryj]

Występowanie [edytuj]

Leszcz występuje w niemal całej Europie z wyjątkiem Półwyspu Iberyjskiego, Apenińskiego, zachodniej Francji, południowej części Półwyspu Bałkańskiego, północnej Szkocji oraz północnej Skandynawii. Występuje także w zachodniej Azji, został też zaaklimatyzowany na wielu obszarach Syberii. W Polsce jest pospolity w dużych jeziorach, rzekach nizinnych i w przybrzeżnej strefie Bałtyku.

W Europie występują 2 podgatunki leszcza:

Żyje w stadach w dolnych partiach dużych rzek (kraina leszcza), w jeziorach i zbiornikach zaporowych, najchętniej przebywa w głębokiej wodzie z bogatą roślinnością. W niektórych zbiornikach występuje bardzo licznie, co prowadzi do karłowacenia populacji[potrzebne źródło].

Opis [edytuj]

Leszcz osiąga ponad 6 kg masy ciała[3] i do 82 cm długości[4]. Rekordowy okaz złowiony w 1912 w Finlandii ważył 11,5 kg[3]. Ciało silnie wygrzbiecone oraz bocznie spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy dolny, tworzy charakterystyczny, wysuwalny ryjek. Wzdłuż linii bocznej powyżej 50 łusek. W płetwie odbytowej powyżej 23 promieni, w płetwie grzbietowej 9-10 miękkich promieni. Grzbiet leszcza jest ciemny, z zielonkawym odcieniem, brzuch białawy, płetwy szaroniebieskie, jego boki zaś u młodych osobników srebrzyste, z wiekiem często uzyskują złotawy połysk.

Odżywianie [edytuj]

Leszcz jest typowym bentosożercą – żywi się zwierzętami zamieszkującymi osady denne. Dzięki właściwościom swojego aparatu gębowego jest w stanie zasysać muł, a następnie wypluwać go i wyszukiwać cząstki pokarmu. Młode osobniki żywią się zooplanktonem.

Rozród [edytuj]

Dojrzewa płciowo w wieku 4–7 lat. Trze się na płyciznach, gromadnie w V i VI przy temperaturze 12–16 °C. U samców w tym czasie na głowie i grzbiecie występuje wysypka tarłowa. Samica składa ikrę kilkukrotnie na roślinności podwodnej lub, w razie jej braku, na zanurzonych gałęziach. Narybek tworzy duże ławice. Rośnie bardo wolno, w wieku 7-8 lat mierzy około 30 cm.

Znaczenie gospodarcze [edytuj]

Leszcz ma dość duże znaczenie gospodarcze. Chętnie łowiony przez wędkarzy na spławik i grunt. W przeciętnie ciepłym roku wędkarski sezon leszczowy w rzece zaczyna się po tarle i trwa od czerwca do początku września. Kulminacja przypada w lipcu i pierwszej połowie sierpnia.

Ochrona [edytuj]

W wodach śródlądowych nie posiada wymiaru ochronnego. W wodach morskich wymiar ochronny wynosi 40 cm.

Ciekawostki [edytuj]

W lipcu w Nowym Warpnie (powiat policki) odbywa się tradycyjne Święto Leszcza.

Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada promieniopłetwe
Rząd karpiokształtne
Rodzina karpiowate
Rodzaj Abramis
Gatunek leszcz
Zobacz też inne Ryby (pisces):
strona główna| zwierzęta| ogrody zoologiczne w Polsce| parki krajobrazowe w Polsce| przepisy| humor| kontakt