Mewa orlica (orlica) (Ichthyaetus ichthyaetus syn. Larus ichtyaëtus) - duży ptak wodny z rodziny mew, zamieszkujący wyspowo w pasie od Morza Czarnego po Bałchasz i Mongolię. Być może gnieździ się również w Chinach. Zimuje na wybrzeżach od wschodniej części Morza Śródziemnego poprzez Morze Czerwone, południową część Morza Kaspijskiego po północną część Oceanu Indyjskiego między Somalią a Myanmarem. Do Polski zalatuje wyjątkowo.

Cechy gatunku 

Wierzch ciała i skrzydeł popielaty, końcówki czarne z białymi "oczami". Dziób z charakterystycznym czarnym paskiem w 3/4 długości. Końcówka pomarańczowa, nasada żółta. Nogi żółte, reszta ciała biała. W szacie godowej głowa czarna, z białą obwódką wokół czerwonego oka. W szacie spoczynkowej głowa brudnopopielata. Osobniki młodociane wierzch ciała mają w brązowy deseń, na końcu białego ogona szeroki czarny pas. Dziób szary z czarnym końcem, nogi szarocieliste.

Wymiary średnie 

• Długość ciała ok. 60-70 cm
• Rozpiętość skrzydeł ok. 145-170 cm
• Masa ok. 0,9-2,0 kg

Biotop 

Nagie wysepki i wybrzeża na brzegach słodkich i słonawych zbiorników śródlądowych (również wielkich jezior Azji Centralnej). Poza okresem lęgowym wybrzeża, głównie w ujściach wielkich rzek, porty oraz wysypiska śmieci.

Gniazdo 

Często na gołej skale, czasem w niskiej roślinności. Tworzy kolonie liczące do 3 tysięcy par. Czasem lokalizuje je w pobliżu kolonii mew srebrzystych, lecz nigdy nie są to kolonie mieszane.

Jaja 

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu-czerwcu 2-3 jaja.

Wysiadywanie 

Jaja wysiadywane są przez okres około 25 dni, głównie przez samicę.

Pożywienie 

Wszystkożerna. W diecie przeważają kręgowce i bezkręgowce, zarówno wodne jak i lądowe. Czasem odbiera zdobycz innym ptakom. W okresie chłodniejszej pogody dietę uzupełnia nasionami roślin. Nie gardzi odpadkami i padliną.

Ochrona 

Gatunek chroniony.