Mewa romańska (Larus michahellis) – duży ptak wodny z rodziny mewowatych, zamieszkujący w zależności od podgatunku:

• Larus michahellis michahellis – zachodnia i południowa Europa oraz Maghreb i basen Morza Śródziemnego. Spotykana nielicznie w całej Polsce, częściej na południu, gdzie stwierdzono także przypadki lęgów w koloniach mew białogłowych.
• mewa atlantycka Larus michahellis atlantis – Azory, Madera i Wyspy Kanaryjskie.

Cechy gatunku 

Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Upierzenie zasadniczo białe, grzbiet i pokrywy skrzydłowe popielate, na końcówkach skrzydeł kolor czarny z białymi plamami. Dziób żółty z jasnoczerwoną plamą na żuchwie, nogi żółte, tęczówka bladożółta. Osobniki młodociane brązowe. Podgatunki różnią się między sobą wielkością, odcieniem popielu na wierzchu ciała i rozmiarem ciemnych plam na skrzydłach, jednak są to cechy również silnie zmienne wewnątrz poszczególnych podgatunków.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 60-68 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 140-150 cm
waga ok. 800-1500 g

Biotop 

Zamieszkuje zarówno różnorodne wybrzeża morskie jak i śródlądowe jeziora i brzegi rzek.

Gniazdo 

Na ziemi, w pobliżu wody, zarówno w roślinności, jak i na piaszczystych łachach czy skalnych klifach. Tworzy kolonie liczące do 30 tysięcy ptaków.

Jaja 

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając pod koniec marca 2-4 oliwkowozielone jaja.

Wysiadywanie 

Jaja wysiadywane są przez okres 27-29 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta zdobywają zdolność do lotu w wieku około 40 dni.

Pożywienie 

Wszystkożerna. W diecie przeważają róznorodne ryby, owady, mięczaki a także odpady, drobne zwierzęta lądowe czy jaja i pisklęta innych ptaków.

Ochrona 

Gatunek chroniony.