Minóg morski, minog morski (Petromyzon marinus) – paso偶ytniczy bez偶uchwowiec z rodziny minogowatych, najwi臋kszy z minogów. Jedyny przedstawiciel rodzaju Petromyzon Linnaeus, 1758.
Wyst臋powanie
Wzd艂u偶 kanadyjskich i europejskich wybrze偶y Oceanu Atlantyckiego, Morze Ba艂tyckie, zachodnia cz臋艣膰 Morza 艢ródziemnego, Wielkie Jeziora Pó艂nocnoameryka艅skie. W okresie tar艂a wp艂ywa do rzek. Gatunek w臋drowny, w du偶ych jeziorach tworzy formy s艂odkowodne. Znosi du偶e zasolenie wody.
Wygl膮d
Cia艂o w臋偶owate o przeci臋tnej d艂ugo艣ci do 100 centymetrów (maksymalnie 120 cm), ubarwione na grzbiecie zwykle szaroniebiesko, a na spodzie srebrnobia艂e. Na bokach g艂owy widoczne siedem par otworów skrzelowych. Dwie, wyra藕nie oddzielone od siebie, p艂etwy grzbietowe, druga po艂膮czona z p艂etw膮 ogonow膮. Linia boczna jest dobrze rozwini臋ta. Mo偶e osi膮ga膰 do 3 kg masy cia艂a. Formy s艂odkowodne nie osi膮gaj膮 takich rozmiarów jak morskie. Jak u wszystkich minogowatych pysk ma posta膰 du偶ej przyssawki z dwoma, zro艣ni臋tymi ze sob膮, z臋bami rogowymi w górnej cz臋艣ci i 7 oddzielnymi u do艂u.
Rozród
Tar艂o odbywa si臋 w rzece lub jej uj艣ciu, od maja do czerwca. Samica sk艂ada do 250 tys. jajeczek w jamie wygrzebanej w piaszczystym dnie. W czasie rozrodu osobniki doros艂e nie pobieraj膮 pokarmu. Po tarle gin膮.
Po偶ywienie
Larwy (艣lepica) 偶ywi膮 si臋 drobnymi organizmami unosz膮cymi si臋 w wodzie i detrytusem. Doros艂e minogi s膮 paso偶ytami. Atakuj膮 g艂ównie dorsze, 艂ososie i w臋gorze.
Ochrona
W Europie minóg morski jest gatunkiem zagro偶onym. W Polsce obj臋ty 艣cis艂膮 ochron膮.
Domena | eukarionty |
Królestwo | zwierz臋ta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kr臋gowce |
Nadgromada | bez偶uchwowce |
Gromada | cefalaspidokszta艂tne |
Rz膮d | minogokszta艂tne |
Rodzina | minogowate |
Rodzaj | Petromyzon |
Gatunek | minóg morski |