Mroczek pozłocisty (Eptesicus nilssonii) – gatunek ssaka z rzędu nietoperzy.

Wygląd

Mroczek pozłocisty ma ciemnokasztanowate ubarwienie ze złocistymi końcówkami włosów na grzbiecie. Futro długie i gęste.

Wymiary

• Rozpiętość skrzydeł: od 24 do 27 cm.
• Długość ciała: od 4 do 5 cm.
• Masa ciała: od 8 do 13 g.

Występowanie

Gatunek borealny, związany ze strefą tajgi. Sięga najdalej na północ ze wszystkich nietoperzy, regularnie odbywając rozród za Kołem Podbiegunowym w Norwegii i Szwecji. Jest tam zmuszony do latania i żerowania w warunkach dnia polarnego. Jako związany z surowym klimatem kontynentalnym występuje głównie we północno-wschodniej części Europy, zaś w zachodniej i południowej części kontynentu spotyka się go jedynie w wysokich górach. Pojedyncze osobniki mogą jednak pojawiać się daleko poza granicami zasięgu – znajdowano je m.in. w Anglii i na platformach wiertniczych na Morzu Północnym. W Polsce występuje głównie na Pojezierzu Mazurskim, Pojezierzu Suwalskim, Podlasiu, Lubelszczyźnie, Karpatach i Sudetach; niedawno odkryto również liczną populację tego gatunku w miastach Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego. W regionach tych gatunek licznie notowany jest latem lub zimą, są również doniesienia o rozrodzie. W pozostałej części kraju spotykane są sporadycznie pojedyncze osobniki mroczka pozłocistego, np. na Pomorzu znaleziono go jedynie dwukrotnie, zaś w Warszawie tylko raz.

Biotop

Związany głównie z terenami leśnymi i górskimi, choć na Górnym Śląsku występuje w centrach dużych miast. Najważniejszymi kryjówkami letnimi tego gatunku są budynki, jedynie sporadycznie znajdowano go w dziuplach drzew. Zimuje w chłodnych, wstępnych partiach podziemi, np. jaskiń czy fortyfikacji. Odporny na mróz, może hibernować w miejscach słabo izolowanych od warunków zewnętrznych.

Pożywienie

Owady chwytane niemal wyłącznie w locie, szczególnie drobne muchówki.