Nawałnik burzowy (Hydrobates pelagicus) – gatunek niewielkiego ptaka oceanicznego z rodziny nawałników (Hydrobatidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Hydrobates. Zamieszkuje wschodnią część północnego Atlantyku i zachodnią część Morza Śródziemnego. Zimą dolatuje do zachodnich i południowych wybrzeży Afryki, ale większość ptaków trzyma się przez cały rok okolic lęgowisk. Na teren Polski trafiają sporadycznie osobniki przygnane złą pogodą. Spotyka się je wtedy nawet w głębi lądu.

Podobne do siebie nawałnik burzowy i oceannik żółtopłetwy

Cechy gatunku 

Brak dymorfizmu płciowego. Niemal całe ciało ciemnobrązowe, na skrzydłach białe kresy. Ogon prostokątny, równo zgięty, z białą nasadą. Nogi i cienki dziób ciemne. Palce spięte błoną. To najmniejszy ptak, morski występujący na europejskich wybrzeżach - wielkości jaskółki. Ptak ten lata szybko bijąc skrzydłami blisko tafli wodnej co z daleka wygląda jakby biegał po wodzie. Na pełnym morzu towarzyszy napotkanym statkom licząc na łatwy pokarm. W locie nie wydaje głosu, w pobliżu lęgowisk słychać za to warkliwe i zgrzytliwe "arr-r-r-r" kończące się specyficznym "hikaf". Od podobnego nawałnika Leacha (Oceanodroma leucorhoa), nie mającego w zwyczaju latania wokół statków, różni go też większy rozmiar, biały kuper, wcięty ogon i szerszy, dłuższy, jaśniejszy pas na skrzydłach.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 15 cm
rozpiętość skrzydeł 35 cm
waga ok. 21-27 g

Biotop 

Otwarte wody morskie.

Gniazdo 

Gnieździ się w małych koloniach. Na lęgowiska wraca pod koniec kwietnia. Na skalistych wybrzeżach gniazdo umieszcza w szczelinach, pod kamieniami, w dziuplach i zagłębieniach gruntu. Jeśli to możliwe, wygrzebuje nory, choć potrafi wykorzystać też nory królicze.

Jaja 

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając od maja do września jedno białe jajo na tępym końcu z czerwonobrunatnymi plamkami.

Wysiadywanie i wychowywanie młodych 

Jajo wysiadywane jest przez okres 38 do 41 dni przez obydwoje rodziców. Warto jednak wspomnieć, że nawałnikom zdarza się opuścić gniazdo na 24-48 godzin bez szkody dla potomstwa. Przez pierwszy tydzień po wykluciu pisklęcia jedno z rodziców nie opuszcza w ogóle gniazda, ale po następnych dwóch tygodniach młode jest pozostawiane samo. W tym czasie rodzice latają małymi stadkami nad morzem. Młode karmione są wyłącznie nocą, najczęściej godzinę po zachodzie słońca, po czym na godzinę przed świtem wyruszają znowu w morze aż nauczą się latać (co jest u nawałników wyjątkowe). Po przekroczeniu 50 dni od wyklucia młode karmione są już tylko dwa razy dziennie. Pisklęta opuszczają gniazdo po 54-68 dniach.

Pożywienie 

Plankton zbierany z powierzchni wody - drobne jamochłony, mięczaki, skorupiaki, tłuste resztki innych zwierząt morskich unoszące się na falach. Zdarza się, że burza zagna nawałnika w głąb lądu i jeśli nie uda mu się szybko wrócić nad wodę - ginie z głodu.