Charakterystyka Perkoz zausznik
Perkoz zausznik (Podiceps nigricollis) – gatunek średniej wielkości, częściowo wędrownego ptaka wodnego z rodziny perkozów, zamieszkującego Europę poza skrajami północnymi i zachodnimi (od połowy XIX wieku stopniowo rozszerza swój zasięg w tym kierunku), zachodnią część Ameryki od Kanady do Kolumbii, Afrykę oraz południową i południowo-wschodnią Azję wraz z Bliskim Wschodem. Przeloty marzec – kwiecień i sierpień – listopad. Polskie ptaki zimują w Europie zachodniej i basenie Morza Śródziemnego. Południowe populacje osiadłe.
- Cechy gatunku
- Upierzenie godowe – głowa, szyja i wierzch ciała czarna, za okiem duża, trójkątna, szersza niż u perkoza rogatego trójkątna, złotawa plama. Koralowe oczy. W odróżnieniu od perkoza rogatego ma lekko wygięty ku górze dziób. Spód ciała rdzawokasztanowaty. Upierzenie spoczynkowe – wierzch ciemny, spód jasny. Na policzku ciemna plama. Na wewnętrznej krawędzi skrzydła widać dużą biała plamę, która w locie jest łatwa do zauważenia. Najbardziej towarzyski z perkozów, rzadko gnieździ się osobno. Zauszniki początkowo zamieszkiwały południowo-wschodnią Europę, a od końca XIX w. obserwuje się ciągłe rozprzestrzenianie ich na zachód. Można go usłyszeć po melodyjnym "bibip" lub świszczącym "huit".
- Toki
- Pary tworzą się już na zimowisku. Ptaki razem też przylatują na przełomie marca i kwietnia by pozostać ze sobą aż do końca sezonu. W czasie toków wykazują charakterystyczne zachowanie: stoją wyprostowane na wodzie naprzeciw siebie, trzęsą głowami i pływają wokół siebie. Obce pary są przepędzane.
- Wymiary średnie
- długość ciała ok. 30 cm
rozpiętość skrzydeł 56 cm
masa ok. 250–400 g - Biotop
- Małe zbiorniki wodne na bagnach oraz płytkie stawy i jeziora o bujnej roślinności zanurzonej i z obszarami roślinności wystającej ponad lustro wody.
- Gniazdo
- Zazwyczaj na wodzie w strefie rzadkich trzcin lub innych roślin wodnych wystających ponad powierzchnię. Czasem można je spotkać w starorzeczach lub zabagnionych jeziorach. Gniazdo stanowi pływająca, jednak zazwyczaj zakotwiczona za pomocą wbudowanych w nie roślin, sterta roślin wodnych i błotnych przynoszonych przez samca. Zazwyczaj w mniejszych lub większych koloniach (nawet z setkami par), często w kolonii mew śmieszek. Co ciekawe, to powiązanie jest tak silne, że po zniszczeniu kolonii mew znikają również zauszniki.
- Jaja
- Wyprowadza jeden główny lęg w roku – 3 do 6 białych jaj z niebieskawym odcieniem. Uzupełniany w okresie późniejszym przez pojedyncze zniesienia uzupełniające.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 20 do 21 dni przez obydwoje rodziców. Zagniazdowniki, jednak długo pozostają pod opieką rodziców chroniąc się na grzbiecie lub pod skrzydłami osobników dorosłych, podobnie jak u innych perkozów. Młode żywią się głównie owadami wodnymi, drobnymi skorupiakami, mięczakami i rybami. Mają podobne upierzenie do dorosłych, ale po bokach głowy widnieją nieregularne czarne plamy. Puch piskląt nadaje głowie wzór w jasne pasy i plamy. Podobnie jak małe perkozy dwuczube, mają też łysinkę.
- Pożywienie
- Owady i skorupiaki wodne, bardzo rzadko ryby. Pokarm zdobywa nurkując.
- Ochrona
- Objęty ochroną gatunkową ścisłą.
Systematyka
Domena | eukarionty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kręgowce |
Gromada | ptaki |
Podgromada | Neornithes |
Nadrząd | neognatyczne |
Rząd | perkozy |
Rodzina | perkozy |
Rodzaj | Podiceps |
Gatunek | perkoz zausznik |
Nazwa systematyczna | |
Podiceps nigricollis | |
C. L. Brehm, 1831 | |
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) | |
najmniejszej troski
|
Zobacz też inne Ptaki (aves):