Podróżniczek (Luscinia svecica) – gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny muchołówek. Występuje w północnej i środkowej Eurazji, zimuje w północnej Afryce i w pasie od Iranu po Półwysep Indochiński. Podgatunek L. s. namentum zamieszkuje zachodnie wybrzeże Francji od Bretanii po Akwitanię. Zimuje w Portugalii. Przeloty w III – IV i IX. W Polsce gnieździ się L. s. cyanecula, lecz podczas przelotów pojawia się również podgatunek północny, występujący na Półwyspie Skandynawskim – L. s. svecica.

Cechy gatunku 

Upierzenie – samiec w okresie godowym ma jaskrawoniebieską plamę na podgardlu i piersi obwiedzioną czarną i rdzawą obwódką. L. s. svecica ma na niebieskim polu rdzawą plamkę, a L. s. cyanecula białą. Spód ciała biały, kremowa brew, wierzch ciała brunatny, przy ogonie rdzawe plamy. W okresie spoczynkowym podgardla obu podgatunków bieleją i upodobniają się do samic (brązowy wierzch, biały spód z czarną przepaską na piersi, kremowym podgardlem i wąsem). Młodociane w odróżnieniu od samic mają podłużne, jasne kreski na całym ciele.

Wymiary średnie 

długość ciała ok. 14–15 cm
rozpiętość skrzydeł 23 cm
masa ciała ok. 18 g

Biotop 

Preferuje miejsca wilgotne, nadbrzeżne zarośla, zakrzewione, podmokłe łąki, skraje lasów i parki.

Gniazdo 

Zbudowane na ziemi z butwiejących liści, suchych gałązek i traw oraz mchu, wysłane trawą, ukryte w roślinności zielnej.

Jaja 

Jeden do dwóch lęgów w roku (początek maja – koniec czerwca). Składa 5 do 7 jaj (zazwyczaj 6).

Wysiadywanie 

Jaja wysiadywane są przez okres 13 do 14 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo po 13 do 14 dniach.

Pożywienie 

Owady, jesienią uzupełnione przez jagody.

Ochrona 

Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.