Klasyfikacja systematyczna 

Gatunek został dwukrotnie opisany naukowo przez Karola Linneusza w dziesiątej edycji Systema Naturae, w 1758 roku, pod nazwami Strix scandiaca i Strix nyctea. Zgodnie z zasadami ICZN, pierwsza nazwa ma priorytet, a druga jest jej synonimem. W 1826 gatunek został przeniesiony do monotypowego rodzaju Nyctea Stephens, 1826. W języku polskim Nyctea scandiaca opisywana była pod zwyczajową nazwą sowa śnieżna.

Późniejsze badania genetyczne wykazały bliskie pokrewieństwo tego gatunku z puchaczami z rodzaju Bubo. Na tej podstawie w 2003 roku AOU zaakceptował zmianę nazwy Nyctea scandiaca na Bubo scandiacus. Również polska nazwa zwyczajowa została zmieniona na puchacz śnieżny.

Występowanie

Gniazduje w tundrze Eurazji i Ameryki Północnej. Zimuje na całym Półwyspie Skandynawskim, w środkowej Azji oraz tajdze i północnej części Wielkich Równin Ameryki Północnej.

W Polsce nielicznie zimują najczęściej młode osobniki, głównie na północy kraju. Inwazyjne pojawy w kraju odnotowano zimą 1920/21 i 1932/33. Spotykana w październiku - lutym.

Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny 

Duży ptak, praktycznie wielkości Puchacza. Wyraźna biała szlara, wokół dzioba długie miękkie pióra. Nogi i palce obficie opierzone. Dymorfizm płciowy w upierzeniu: samiec - nieomal czysto biały, niewiele brązowych plamek, najliczniejszych na lotkach i sterówkach oraz barkówkach i pokrywach skrzydłowych. Samica większa, a plamki zlewają się w poprzeczne pręgi. Młode z jeszcze większą ilością barwy brązowej.

Wymiary

• długość ciała : 53 – 66 cm
• rozpiętość skrzydeł : 142 – 166 cm
• masa ciała : 1, 1 – 2 kg^[10]

Głos

Samce sowy śnieżnej wydają monotonne krooh, krooh, krooh..., najczęściej siedząc na gałęzi.

Biotop

Tundra, przy ciężkiej zimie przelatują na południe, jednak wędrówki są nieregularne, a migruje zmienna liczba osobników.

Lęgi

Gniazdo na ziemi, w płytkim zagłębieniu. Okres lęgowy przypada na maj i czerwiec. W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju 5-14. Jaja składane w odstępach kilkudniowych, wysiadywane są od zniesienia pierwszego jaja przez okres 5 tygodni. Pisklętami zajmują się obydwoje rodzice.

Pożywienie

Gryzonie (głównie lemingi) i ptaki. Czasami poluje na ryby. Im mniej pokarmu, tym większą jego część stanowią gryzonie. Poluje również dniem.

Sowa śnieżna w kulturze

Puchaczem śnieżnym była Hedwiga z cyklu powieści o Harrym Potterze.