Pustynnik (Syrrhaptes paradoxus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny stepówek (Pteroclididae), zamieszkującego Azję Środkową od Morza Kaspijskiego po zachodnią Mandżurię. Dawniej (XIX w. i początek XX w.) inwazyjnie okresowo pojawiał się w Europie. Współcześnie na terenie Polski obserwowany tylko dwukrotnie.

Cechy gatunku 

Upierzenie piaskowożółte, wierzch pokryty licznymi czarnymi plamkami. Przód brzucha czarny, zaś tył biały. Nogi opierzone. Samiec ma pomarańczowe podgardle oraz częściowo wierzch głowy. Nie posiada również czarnych plamek na głowie i karku. Samica ma bledsze podgardle ograniczone od dołu czarną półobrożą oraz plamkowanie na głowie i karku.

Wymiary średnie 

długość ciała ok. 35–44 cm
rozpiętość skrzydeł 70 cm

Biotop 

Półpustynie i stepy o glebach gliniastych i piaszczystych.

Gniazdo 

Zagłębienie w ziemi o skąpym wysłaniu z traw. Znajdowano luźne kolonie lęgowe.

Jaja 

Składa od 2 do 4 zielonkawych jaj. Inkubacja trwa 23–26 dni, młode to zagniazdowniki.

Wysiadywanie 

Przez obydwoje rodziców.

Zaopatrywanie w wodę 

Pustynnik wypracował nietypową metodę dostarczania wody pisklętom. Otóż kiedy stado pustynników natrafia na zbiornik wody, nie tylko pije, ale także zażywa kąpieli. Podczas kąpieli pióra nasiąkają wodą i gdy samica wraca do gniazda, pozwala młodym wyssać cenny napój zgromadzony między piórami.

Pożywienie 

Nasiona i pędy roślin zbierane na ziemi.