Szukaj zwierząt alfabetycznie: a| b| c| d| e| f| g| h| i| j| k| l| m| n| o| p| q| r| s| t| u| v| w| x| y| z|
Charakterystyka Rybitwa rzeczna

Rybitwa rzeczna (r. zwyczajna) (Sterna hirundo) – gatunek średniego ptaka wędrownego z rodziny mew. Zamieszkuje większość Eurazji i Ameryki Północnej oraz północną i północno-zachodnią Afrykę. Wędrowna, przeloty w IV - V i VII - IX. Zimuje w Afryce.

W Polsce nieliczny ptak lęgowy na niżu. Lokalnie, na nieuregulowanych odcinkach dużych rzek, może być liczna. Całkowitą liczebność szacuje się na 4000-4500 par.

Charakterystyka 

Wygląd zewnętrzny 
Smukła sylwetka, z wąskimi, ostro zakończonymi skrzydłami i dość długim, głęboko rozwidlonym ogonem. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W szacie godowej wierzch głowy i kark czarne, grzbiet i skrzydła popielate, końce lotek drugorzędowych ciemniejsze. Reszta ciała biała. Dziób sztyletowaty, czerwony z czarnym końcem. Między dziobem a czapeczką wyraźna biała linia. Nogi dość krótkie, czerwone. W upierzeniu spoczynkowym (od lipca - sierpnia) czoło białe, wierzch głowy jasny z cętkami, nad okiem ciemna plama; nogi czerwone, dziób czarny. Osobniki młodociane podobne do dorosłych w szacie spoczykowej, jednak ich grzbiet pokrywa brązowawy rysunek, a okolice kości ramiennych są ciemne.
Rybitwa rzeczna jest bardzo podobna do rybitwy popielatej - ma jednak dłuższe nogi i dziób, szersze skrzydła oraz nieco większą głowę i bardziej płaskie czoło. Dziób rybitwy popielatej jest jednobarwny (czerwony bez czarnego końca), a zewnętrzne sterówki - nieco dłuższe niż u rybitwy rzecznej. Ponadto brzuch i pierś rybitwy rzecznej mają jaśniejszy odcień.
Rozmiary 
dł. ciała ok. 32-38 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 72-98 cm
Waga 
waga ok. 100-140 g
Głos 
W locie: ostre, twarde "kik". Głos ostrzegawczy: przeciągłe, zgrzytliwe "krriee". Na lęgowiskach: głośne, dźwięczne, przeciągłe "krrii", szybkie "kirri-kirri-kirri" lub "kje-kje-kje".
Długość życia 
Obrączkowane ptaki dożywały ponad 25 lat. Śmiertelność osobników dorosłych jest niska (kilka-kilkanaście procent), natomiast bardzo wysoka wśród piskląt.

Środowisko 

Wybrzeża mórz, zalewy i delty rzek oraz piaszczyste brzegi dużych rzek i jezior. Zasiedla również stawy rybne, zbiorniki retencyjne, żwirownie itp.

Pożywienie

Ryby, niekiedy również skorupiaki i owady. Żeruje, nurkując z powietrza.

Lęgi

Rybitwy rzeczne na gnieździe
Karmienie młodych

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, w kwietniu-czerwcu.

Gniazdo 
Na płaskich, nieporośniętych (lub bardzo słabo porośniętych) roślinnością terenach: piaszczystych łachach, żwirowych lub muszlowych brzegach rzek, jezior i mórz. Składa jaja w niewielkim dołku w piasku, wysłanym jedynie pojedynczymi kamyczkami lub muszelkami. Gniazduje samotnie lub w kilkutysięcznych koloniach. Zasiedla także przygotowane przez człowieka platformy lęgowe.
Jaja 
Składa 2-3 jaja.
Wysiadywanie 
Jaja wysiadywane są przez okres 22-28 dni przez obydwoje rodziców.
Pisklęta 
Pisklęta przebywają w pobliżu gniazda tylko przez pierwszych kilka dni, następnie biegają i pływają w okolicy, utrzymując z rodzicami kontakt głosowy. Uzyskują zdolność do lotu w wieku około 4 tygodni. Dojrzałość płciową osiągają zwykle w wieku 4 lat (niekiedy wcześniej).

Status, zagrożenia i ochrona

W locie ze złowioną rybą

Nie jest zagrożony wg danych IUCN (status LC - least concern).

W Polsce objęta ochroną gatunkową ścisłą. Podczas lęgów zagrożeniem dla tych ptaków może być nadmierne niepokojenie przez ludzi lub drapieżniki – jaja rybitw zbyt długo pozostają wówczas bez opieki, co naraża je na przegrzanie w nasłonecznionym piasku. Lęgi mogą zostać zniszczone również w wyniku powodzi i okresowych wahań poziomu wody w stawach lub zbiornikach retencyjnych.

 

Podgatunki

Wyróżniane podgatunki
S. h. hirundo Podgatunek nominatywny. Europa, Bliski Wschód i strefa klimatów umiarkowanych Azji, aż po Jenisej, Ameryka Północna i północna część Ameryki Południowej, Afryka Północna i Zachodnia, wyspy północnego Atlantyku. Zimuje na południe od Zwrotnika Raka.
S. h. minussensis Azja Środkowa przez Zabajkale po północną Mongolię i południowy Tybet. Zimuje na północnych wybrzeżach Oceanu Indyjskiego.
S. h. tibetana Od zachodniej Mongolii po Kaszmir, Tybet i Syczuan, preferuje tereny położone na dużej wysokości. Zimuje zasadniczo na wschodnich wybrzeżach Oceanu Indyjskiego.
Jest nieco ciemniejsza, o krótszym dziobie.
S. h. longipennis Daleki Wschód od Kamczatki po Mandżurię. Zimuje w Azji Południowo-Wschodniej i Australii.
Ma czarny dziób i czerwonobrązowe nogi.
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada ptaki
Nadrząd neognatyczne
Rząd siewkowe
Rodzina mewy
Rodzaj Sterna
Gatunek rybitwa rzeczna
Nazwa systematyczna
Sterna hirundo
Linnaeus, 1758
Podgatunki

zobacz opis w tabelce

Kategoria zagrożenia (CzKGZ)
Status iucn3.1 LC pl.svg
najmniejszej troski
Zobacz też inne Ptaki (aves):
strona główna| zwierzęta| ogrody zoologiczne w Polsce| parki krajobrazowe w Polsce| przepisy| humor| kontakt