Sęp płowy (Gyps fulvus) – gatunek dużego ptaka padlinożernego z rodziny jastrzębiowatych, zamieszkujący w zależności od podgatunku:

• Gyps fulvus fulvus – góry Maghrebu, Półwyspu Iberyjskiego, Bałkanów, Azji Mniejszej, Bliskiego Wschodu, Półwyspu Arabskiego i Iranu do wysokości 2800 m n.p.m. W Polsce dawniej prawdopodobnie lokalnie lęgowy (ostatni zanotowany lęg w Pieninach w 1914 roku, nie jest to jednak niezbicie potwierdzona informacja), obecnie sporadycznie zalatujący.
• Gyps fulvus fulvescens – góry Afganistanu, Pakistanu i Indii.

Cechy gatunku 

Brak dymorfizmu płciowego. Naga głowa i szyja popielate, nieraz pokryte rzadkim miękkim puchem, poniżej kryza z jasnych piór. Wierzch ciała szarorudy, spód jaśniejszy. Lotki i sterówki czarne. Dziób i nogi sinoniebieskie. U osobników młodocianych brak kryzy, którą zastępują pojedyncze sterczące szare pióra. Szybuje na skrzydłach uniesionych w kształcie litery V. Może żyć ponad 40 lat.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 110 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 260–280 cm
waga ok. 7 kg

Biotop 

Góry i wyżyny.

Gniazdo 

Na skalnej półce, często w niewielkiej, luźnej kolonii.

Jaja 

Jeden lęg w roku, w zniesieniu jedno jajo składane w lutym lub marcu.

Wysiadywanie 

Jajo wysiadywane jest przez okres 48 do 50 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 3 miesiącach.

Pożywienie 

Głównie padlina.

Ochrona 

Objęty ochroną gatunkową ścisłą.