Sójka syberyjska (sójka złowroga) (Perisoreus infaustus, syn. Cractes infaustus) - gatunek średniego ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae).

Występowanie

Zamieszkuje pas w północnej Eurazji od Władywostoku i Sachalina po północną część Półwyspu Skandynawskiego. Ptak osiadły.

Do Polski zalatuje wyjątkowo (stwierdzona 5 razy, zwykle w kwietniu).

Podgatunki

Obecnie rozróżnia się 8 podgatunków:

• Perisoreus infaustus infaustus
• Perisoreus infaustus ostjakorum
• Perisoreus infaustus ruthenus
• Perisoreus infaustus opicus
• Perisoreus infaustus sibericus
  • Perisoreus infaustus rogosowi
• Perisoreus infaustus maritimus
  • Perisoreus infaustus sakhalinensis
• Perisoreus infaustus yakutensis
• Perisoreus infaustus tkatchenkoi
  • Perisoreus infaustus varnak

Charakterystyka

Nasiona drzew iglastych są głównym źródłem pokarmu dla sójki złowrogiej"

Cechy gatunku

To mała, ciemna sójka północnych lasów. Brak dymorfizmu płciowego. Upierzenie beżowoszare, na skrzydłach i kuprze jaskrawordzawe plamy. Na głowie brązowa czapeczka, nogi i dziób ciemne. Ma szary wierzch ciała, szyja i pierś. Ogon dłuższy niż u sójki, dziób krótszy i ostrzej zakończony. Pokrywy skrzydłowe duże, rdzawe skraje ogona i brzuch. Tryb życia przypomina trochę zachowania większej sójki zwyczajnej. Można ją od niej odróżnić po dłuższym schodkowatym ogonie, delikatniejszej budowie, prostym dziobie i braku niebieskiej barwy w upierzeniu. Jest nieco większa od kosa. W porównaniu ze sroką ma inne ubarwienie - dominuje czarnobrązowa tonacja z dodatkiem rdzawej barwy. W leśnym gąszczu wyróżnia się rdzawobrązowymi plamami po obu stronach skrzydeł, kupra i ogona. W trakcie obserwacji w terenie można określić wiek ptaka. Stare sójki złowrogie mają bardziej zaokrąglone i mniej wytarte sterówki niż młode.
Ptak towarzyski i ciekawski, toteż często zbliża się blisko do ludzi. Czasem spotyka się ją w pobliżu leśnych obozowisk. W czasie lęgów staje się ruchliwa. W locie rozchyla wachlarzowato ogon. Zwinnie i żwawo porusza się pomiędzy drzewami. Gdy siedzi zachowuje wyprostowaną postawę i nastrojone pióra ma tułowiu.

Głos

Sójka syberyjska jest ptakiem dość milczącym w odniesieniu do sójki zwyczajnej, która wydaje całą gamę własnych i zasłyszanych dźwięków. Gdy się jednak odzywa to znacznie ciszej niż jej bliska kuzynka. Typowe skrzeczenie słychać przeważnie w stadach. W trakcie godów odgłosy przypominają "kuk kuk".

Wymiary średnie

dł. ciała 

ok. 30 cm

rozpiętość skrzydeł 

ok. 50 cm

Masa ciała 

ok. 180 g

Biotop

To ptak typowo północny - zamieszkuje tajgę. Typowy ptak starych i gęstych lasów i borów sosnowych, świerkowych i modrzewiowych. Życie spędza w głębi drzewostanów i rzadko je opuszcza. Swoim terenom lęgowym jest wierna cały rok, nawet w niesprzyjających warunkach. Jednak czasem zdarza się jej zapuszczać bardziej na południe lub na niżej położone tereny. Niektóre osobniki z północno-wschodniej Europy lub Skandynawii kierują się na północny zachód lub południe Starego Kontynentu. W nowym środowisku często giną nim uda im się spotkać z przedstawicielami swojego rodzaju. Duże trudności sprawia im znalezienie drogi powrotnej, choć nie znany jest tego powód. Najczęściej swoją wędrówkę kończą w wyniku postrzelenia. Jest to efekt dużego zaufania wobec ludzi i sporej atrakcji dla myśliwych.

Okres lęgowy

Sójki syberyjskie są ciekawskie i nie czują strachu przed człowiekiem

Rozpoczyna się już wczesną wiosną gdy leży jeszcze śnieg.

Gniazdo 

Na drzewach iglastych i budynkach. Przypomina gniazdo sójki. To mocno zbudowana platforma umieszczona przy pniu zbudowana z gałązek z wyścieleniem złożonym z mchu.

Jaja

Jeden lęg w roku na przełomie marca i kwietnia. Składa 3 do 5 niebieskawych lub szarozielonych jaj z szarym nakrapianiem. Okres w którym to robi zależy od szerokości geograficznej. Później gnieżdżą się północne populacje.

Wysiadywanie

Wysiadywanie trwa od 19 do 20 dni i tylko samica zajmuje się wygrzewaniem jaj. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 40 dniach. Tak długi okres przebywania młodych w lęgowisku spowodowany jest warunkami klimatycznymi.

Pożywienie

Sójka w locie z pokarmem w dziobie

Jest wszystkożerna. Owady, drobne ptaki i drobne gryzonie leśne, uzupełnione pokarmem roślinnym - głównie nasiona roślin iglastych, różne części roślin i jagody. Najchętniej zjada nasiona sosny syberyjskiej, które w akrobatycznych pozach z gracją wybiera bezpośrednio z szyszek wiszących na końcach gałązek. Zdarza się, że opróżnia ptasie gniazda.

Ochrona

Jest objęta ochroną gatunkową ścisłą.