Trzcinniczek zwyczajny (trzcionka) (Acrocephalus scirpaceus) – niewielki ptak wędrowny z rodziny trzciniaków, wcześniej zaliczany do pokrzewkowatych, zamieszkujący Europę od Pirenejów po Don poza północną częścią Wysp Brytyjskich i Półwyspu Skandynawskiego i Półwyspem Apenińskim oraz Azję Mniejszą i Azję Środkową. Zimuje w równikowej Afryce. Przelatuje w kwietniu-maju i sierpniu-wrześniu. W Polsce średnio liczny ptak lęgowy niżu (lokalnie może być liczny)^[4].

Cechy gatunku 

Podobny do trzciniaka zwyczajnego, ale znacznie mniejszy. Ubarwieniem podobny do łozówki, trudny do odróżnienia. Obie płci ubarwione jednakowo. Wierzch ciała jednolicie oliwkowobrązowy, na kuprze i pokrywach nadogonowych bardziej pomarańczowy. Spód ciała biały, na bokach i pod ogonem beżowy. Nad oczami kremowe brwi.

Wymiary średnie 

długość ciała ok. 13 cm
rozpiętość skrzydeł 19 cm
masa ciała ok. 13 g

Biotop 

Jeziora, stawy, ale też mniejsze, zarośnięte zbiorniki wodne, przydrożne rowy i bagna z przewagą trzcin przemieszanych z pałką wodną.

Gniazdo 

Zawsze nad powierzchnią wody, a nie ziemi, bardzo podobne do gniazda trzciniaka, lecz stosunkowo mniejsze.

Jaja 

Lęgi ok. połowy do końca maja, a czasami i w lipcu. Jaja w ilości 3-6, o średnich wymiarach 18x13 mm, o białym tle z obfitymi oliwkowozielonymi plamkami.

Wysiadywanie 

Od złożenia ostatniego jaja trwa przez 11-12 dni. Często wysiadują jajo kukułki. Młode opuszczają gniazdo po 11-13 dniach.

Pożywienie 

Drobne owady.

Ochrona 

Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.

Trzcinniczek karmiący pisklę kukułki