Wiosłonos amerykański, wieloząb (Polyodon spathula) – gatunek słodkowodnej ryby jesiotrokształtnej z rodziny wiosłonosowatych. Jedyny przedstawiciel rodzaju Polyodon Lacepède, 1797.

Występowanie
Występuje w dorzeczu Missisipi i w jeziorze Erie. W 1974 został z powodzeniem introdukowany w Europie. Do Polski sprowadzono go w latach 90. XX wieku.

Rozród
Tarło odbywa wczesną wiosną w rzekach i jeziorach w mętnej wodzie i piaszczysto-żwirowym lub kamienistym dnie w temperaturze 14-15 °C. Samica składa od 80-250 tys. ziarn ikry. Tworzy wtedy duże stada, które wpływają do większych dopływów lub jezior. W swoim środowisku przebywa z dala od brzegu na znacznej głębokości.

Odżywianie
W charakterystyczny sposób chwyta pokarm, który stanowią głównie pelagiczne skorupiaki, pływając z szeroko otwartym pyskiem w strefie pozbawionej roślinności odflitrowuje organizmy planktonowe za pomocą długich i gęstych wyrostków filtracyjnych (młode osobniki początkowo mają zęby, które z czasem zostają zresorbowane), zataczając koła, a często ósemki.

Opis
Ryj - rostrum o kształcie poziomo ułożonego wiosła stanowi niekiedy połowę długości całego ciała. Stanowi on czułe narzędzie czuciowe pokryte licznymi elektroreceptorami. Pysk nie jest wysuwalny jak u jesiotrów. Osiąga nawet do 2 m długości i 70 kg masy ciała.

Znaczenie gospodarcze
Jeszcze kilkadziesiąt lat temu ryba ta miała duże znaczenie, a jej połowy dochodziły do 1000 ton rocznie. Szczególnie ceniona była jego ikra. Na skutek zanieczyszczenia i zabudowy rzek jego pogłowie znacznie się zmniejszyło.