Mangusta egipska, ichneumon, szczur faraona (Herpestes ichneumon) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny mangustowatych (Herpestidae), zamieszkujący Półwysep Pirenejski oraz Afrykę. Długość ciała do 55 cm, ogona do 45 cm, ciężar ciała do 8 kg. Sierść dość długa, ubarwiona rudo-brązowo, pysk długi, spiczasty. Tryb życia głównie nocny. Żyje w wykopanych przez siebie norach, parami lub w grupach rodzinnych.

Pożywienie stanowią głównie drobne kręgowce oraz pokarm roślinny, zwłaszcza owoce. Często atakuje jadowite węże, m.in. kobry, których jest zaciętym wrogiem. Czasem napada na ptactwo domowe. Ciąża trwa ok. 2 miesięcy, samica rodzi 2-5 młodych. W celu wytępienia węży jadowitych sprowadzono mangustę egipską m.in. do Włoch. W starożytnym Egipcie była czczona jako zwierzę święte. Jest kuzynem surykatek.

Podgatunki

Wyróżnia się jedenaście podgatunków mangusty egipskiej:

• H. ichneumon angolensis Bocage, 1890
• H. ichneumon cafra (Gmelin, 1788)
• H. ichneumon centralis (Lönnberg, 1917)
• H. ichneumon funestus (Osgood, 1910)
• H. ichneumon ichneumon (Linnaeus, 1758)
• H. ichneumon mababiensis Roberts, 1932
• H. ichneumon numidicus (F. G. Cuvier, 1834)
• H. ichneumon parvidens (Lönnberg, 1908)
• H. ichneumon sabiensis Roberts, 1926
• H. ichneumon sangronizi Cabrera, 1924
• H. ichneumon widdringtonii Gray, 1842

Ciekawostka

Była jednym z pierwszych drapieżników, które udało się oswoić i wszechstronnie użytkować starożytnym Egipcjanom.