Nornik północny (polnik północny) (Microtus oeconomus) – gatunek gryzonia z podrodziny nornikowatych w rodzinie chomikowatych.

Opis

Nornik północny jest niewielkim gryzoniem o szarobrunatnym futrze (na brzuchu - stalowoszarym). Posiada ciało długości 9 - 16 cm., do tego dochodzi dość krótki, 2,5 - 7 cm. ogon. Masa ciała zwykle nie przekracza 50 g.

Występowanie

Gryzonie te zamieszkują północną Europę i Azję oraz północno-zachodnią Amerykę Północną. W Polsce spotyka się go w północnej, środkowej i częściowo południowej części kraju, z wyjątkiem terenów górskich. Norniki północne preferują siedliska wilgotne i podmokłe, spotyka się je na torfowiskach, w dolinach rzecznych, nad brzegami jezior, strumieni i na wybrzeżu morza. Środowiskiem szczególnie preferowanym są turzycowiska o budowie kępowej, w których gatunek ten może żyć nawet na terenach częściowo zalewanych. W kępach turzyc zakłada gniazda.

Tryb życia

Norniki żyją w norach (zwykle własnej budowy) lub w naziemnych gniazdach z liści i traw. Dobrze pływają i nurkują.

Norniki są roślinożerne, zjadają zielone części roślin, młodymi pędami krzewów, bulwami i korzeniami.

Zwierzęta te aktywne są przez całą dobę.

Rozmnażanie

W ciepłej porze roku (kwiecień - październik) samica 3 lub 4-krotnie rodzi po ok. 4-7 młodych, które szybko rosną i się usamodzielniają.

Żyją zwykle do 2 lat.