Czapla złotawa (czapelka, czapelka złotawa) (Bubulcus ibis syn. Ardeola ibis) - duży ptak brodzący z rodziny czaplowatych, zamieszkujący w zależności od podgatunku:

• Bubulcus ibis ibis - Afryka, południowa Europa, Azja Mniejsza i Bliski Wschód po Morze Kaspijskie. Introdukowana około 1910 roku w Ameryce Południowej rozpoczęła ekspansję, około 1930 r. kolonizując w szybkim tempie obszary o ciepłym klimacie Ameryki Południowej i Północnej. Np. w 1956 na Florydzie było już około 6 000 par lęgowych.
• Bubulcus ibis seychellarum - Seszele.

Cechy gatunku 

Upierzenie białe, z żółtym czubem na głowie, żółtą piersią i częścią grzbietu. Nogi i dziób czerwone.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 50-55 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 95 cm
waga ok. 300-400 g

Biotop 

Bagna, pola ryżowe, łąki, sawanny i inne środowiska. Jest słabiej związana z wodą niż inne gatunki czapli. Często towarzyszy stadom dużych ssaków.

Gniazdo 

Na drzewie, krzewie lub w trzcinach. Tworzy zwarte kolonie, często w towarzystwie innych gatunków czapli.

Jaja 

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 2 do 5 błękitnych jaj: w kwietniu - maju w Ameryce Północnej, kwietniu - czerwcu w Eurazji, wrześniu - lutym w Australii, a w różnych porach roku w strefie równikowej.

Wysiadywanie 

Jaja wysiadywane są przez okres 22 - 30 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 45 dniach.

Pożywienie 

Głównie owady, które są wypłaszane z trawy przez duże zwierzęta.

Ochrona 

Gatunek chroniony.