Dzwoniec zwyczajny, dzwoniec (Carduelis chloris) – mały ptak z rodziny łuszczaków zamieszkujący Europę, północną Afrykę i południowo-zachodnią Azję. Z reguły osiadły, ale część północnych populacji wędrowna – przeloty II–IV I IX–XI. W Polsce średnio liczny lub liczny ptak lęgowy, rozpowszechniony w całym kraju.

Cechy gatunku 

Wielkości wróbla. Upierzenie oliwkowozielone na wierzchu ciała, a zielonożółte na spodzie. Boki głowy szare. Ogon krótki, wyraźnie rozwidlony, czarny na końcu, a żółty u nasady. Dziób mocny, stożkowaty, barwy cielistej. Dzwońce są podobne do sikor.

Wymiary średnie 

• Długość ciała ok. 15 cm
• Rozpiętość skrzydeł ok. 27 cm
• Masa ciała ok. 28 g

Biotop 

Obrzeża borów i lasów mieszanych, parki, aleje, śródpolne zadrzewienia.

Gniazdo 

W okółku młodego drzewka, przeważnie świerka. Bardzo dobrze osłonięte i umieszczone na wysokości od 1,5 do 4,5 m na ziemią.

Jaja 

W maju pierwszy lęg, a w czerwcu drugi. Składa od 4–6 różnobiegunowych jaj o średnich wymiarach 14x20 mm, z tłem szarobiałym i nielicznymi ciemnoczerwonymi plamkami.

Wysiadywanie 

Od złożenia ostatniego jaja trwa przez okres od 13–14 dni. Pisklęta wylatują z gniazda po ok. 2 tygodniach.

Pożywienie 

Przeważnie nasiona chwastów i świeże pędy roślin, głównie oleistych, a także części owoców. Młode z pierwszego lęgu zjadają nasiona gwiazdnicy i mniszka oraz mszyce i małe larwy motyli. Zimą dzwońce zjadają owoce dzikiej róży, śnieguliczki, irgi, jarzębiny oraz zasuszone owoce jeżyn.

Ochrona 

Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową