Łabędź krzykliwy (Cygnus cygnus) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych, zamieszkujący w zależności od podgatunku:

• Cygnus cygnus cygnus - Palearktykę od Islandii po Kamczatkę. Zimuje w Europie oraz środkowej i wschodniej Azji. Przeloty w marcu - maju i wrześniu - listopadzie. W Polsce sporadycznie gnieździ się, liczny na wybrzeżu Bałtyku zimą i podczas przelotów.
• Łabędź trąbiący (Cygnus cygnus buccinator syn. C. buccinator) - podgatunek północnoamerykański, niekiedy wyodrębniany jako osobny gatunek.

Cechy gatunku 

Jednolicie biały, dziób żółty z czarnym czubkiem. Młode są szare, mają czerwone nogi i dziób bez czarnej plamy u nasady (inaczej niż u łabędzia niemego), szatę białą uzyskują w 3. roku życia. Jego okrzyki są charakterystyczne dla zimnych krajobrazów północy, zwłaszcza w czasie jesiennych przelotów. Dźwięki wykonywane zarówno w locie, jak i na wodzie, przypominają klangor żurawi. Wtedy to ptaki lecą w regularnych formacjach. Prawie dorównuje wielkością łabędziowi niememu, choć nie ma tak okazałej sylwetki. Na wodzie ma wyprostowana szyję i skrzydła położone na grzbiecie, a niemy szyję zgiętą w S i wzniesione skrzydła. Różnica też polega na tym, że w czasie jego lotu nie słychać szmeru. Podobny łabędź czarnodzioby jest wyraźnie mniejszy i dziób czarny na końcu ma mniejsza żółtą plamę.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 150 cm
rozpiętość skrzydeł 200 cm
waga ok. 4,5 - 8,2 kg

Biotop 

Duże jeziora z pasem trzcin, śródleśne jeziorka, moczary, stawy i morskie wybrzeża na arktycznej tundrze, gdzie przybywa już w lutym i marcu. Zimuje na wybrzeżach morskich i w ujściach rzek, a pod koniec tego okresu dobiera się w pary, które pozostają sobie wierne.

Łabędź krzykliwy w czasie żerowania

Gniazdo 

Na lądzie, rzadziej w płytkiej wodzie na brzegu w trzcinach lub na wyspie. Tworzy je stera roślinnych materiałów.

Jaja 

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 3 do 7 białych jaj w maju lub czerwcu.

Wysiadywanie i dorastanie 

Jaja wysiadywane są przez okres 35 - 40 dni tylko przez samicę. Samiec czuwa w pobliżu gniazda i w razie potrzeby broni go. Pisklęta wykluwają się w jednym czasie i są wyprowadzane na wodę zaraz po obeschnięciu. Młodymi zajmują się oboje rodzice. Rodzina trzyma się razem, pisklęta płyną sznurem za matką, czasem na jej grzbiecie. Samiec strzeże ich z tyłu. W przypadku zagrożenia reagują oboje rodzice - kąsają dziobem i uderzają skrzydłami. Młode dorastają powoli. Pierze porasta po 2 miesiącach. Karmione są robakami, mięczakami i owadami.

Pożywienie 

Części zielone roślin wodnych i ich nasiona. Pisklęta jedzą również drobne bezkręgowce.

Ochrona 

Gatunek chroniony.