Sikora lazurowa (Cyanistes cyanus syn. Parus cyanus) – niewielki ptak z rodziny sikor, zamieszkujący północną-wschodnią Europę i Azję. W Polsce bardzo rzadka i tylko jako gość zimowy: zalatuje sporadycznie, obserwowana ok. 36 razy.

Cechy gatunku 

Podobna do sikory modrej, lecz w ubarwieniu więcej bieli i niebieskiego. Obie płci ubarwione jednakowo. Spód ciała i głowa białe, przez oko biegnie granatowa kreska, na tyle głowy tworząc opaskę. Grzbiet szaro-niebieski, skrzydła ciemnoniebieskie z charakterystycznym, szerokim białym lusterkiem bardzo dobrze widocznym w locie. Ogon stosunkowo długi, niebieski z białymi brzegami. Na kuprze pióra niebieskie z białymi końcówkami. Młode podobne do dorosłych.

Wymiary średnie 

długość ciała: 13 cm
rozpiętość skrzydeł: 19-20 cm
masa ciała: ok. 11-13 g.

Biotop 

Lasy liściaste i mieszane strefy umiarkowanej i subarktycznej.

Gniazdo 

Jak u innych sikor wykute w niewielkiej dziupli. Składa się z włóczek, piór, traw i drobnych roślin, nitki itp.

Jaja 

Składa ok. 10 jaj z ciemnym i gęstym plamkowaniem. Wysiadywane są przez ok. 12-14 dni.

Pisklęta

Pisklęta, jak u innych sikor są liczne, ale niestety, rzadko udaje się przeżyć wszystkim. Są karmione przez rodziców i wychowywane przez ok. 30 dni.

Pożywienie 

Owady i nasiona.

Ochrona 

Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.